Impossible hiking

Precies op de helft van het project. Alles goed. Heb helaas wel weer afscheid moeten nemen van een paar volunteers, altijd toch wel een beetje verdrietig. Deze keer zijn Keiji en Jake vertrokken, via nog een paar dagen in Quito terug naar New York. En gisteren is ook Frida weg gegaan en nu ben ik dus de vrijwilliger die er het langste is. De groep is wel heel gezellig. Ik kan eigenlijk met iedereen goed opschieten. Gisteren werd het dus behoorlijk laat, ik lag er om 3 uur in. We hebben twee drinkspelletjes gespeeld, erg grappig en we hebben hem allemaal behoorlijk geraakt. Charlie eindigde de avond in een van de hangmatten. Natuurlijk moesten wel de dieren om 9 uur gevoederd worden deze morgen en dus ging om 7 uur weer mijn mobiel die op mijn reis alleen als wekker dienst doet (overdag staat hij zelfs uit, wat eigenlijk niemand begrijpt). Ik heb deze week dus op zondag vrij. Kan ik morgen lekker uitslapen.

Gisteren een hele bijzondere dag meegemaakt. Met Charlie, Stacey, Florian, Laura en Seb zijn we naar een reservaat geweest. Zeg maar een grote jungle, waar een ongelooflijk lastig en vooral smal en glibberig pad ons naar een enorme waterval heeft geleid. Ik schatte hem op 45 meter hoog, maar Charlie kwam zelfs tot 60 meter. Geweldig om al dat water te zien vallen. En nog steeds begrijp ik niet hoe het toch kan dat het water nooit op is, en maar blijft vallen... De weg er naar toe was dus erg pittig (ongeveer twee uur en een kwartier lang), of zoals ik te vaak heb gezegd, impossible, this is impossible. Met onze rubberen laarzen was het bovendien heel erg slipperig en het mag een wonder zijn dat we niet gevallen zijn. Sommige stukken waren echt heel stijl naar boven of nog moeilijker, naar beneden. Ongelooflijk hoe snel Seb en Charlie over de paadjes heen liepen, en steeds op mij moesten wachten. Ach ik ben natuurlijk ook wat ouder en mijn conditie is vrij matig. Het uitzicht op het hoogste punt was wel weer heel erg mooi. Kilometers ver konden we de jungle zien liggen. Een ongelooflijk vermoeiende dag, wel weer heel erg lachen en ik ben toch ook wel trots dat ik dit heb gedaan. We waren de eerste volunteers die dit hebben mogen doen. De coördinatoren en andere werkers hebben in dit bos dit pad aangelegd, een ongelooflijk ingewikkeld en zwaar klusje moet dat geweest zijn. Kortom een mooie ervaring en ook even weg van de dierentuin en het normale werk. Ook wel eens leuk.

In de avond met de andere volunteers zijn we uit eten geweest, zoals altijd op de vrijdag. Opnieuw naar dezelfde plek als de vorig twee keer, Bar Escobar. Patat dus met kip en varkensvlees. Heerlijk.

En we hebben een nieuw kleinchorongo aapje. Ik heb haar nog niet gezien, maar ze schijnt ontzettend leuk te zijn. Ze is 1 jaar oud. Had ik ook al geschreven dat Ginger, de capibara, overleden is? Weet het even niet meer. Erg jammer, ze was een van mijn favoriete dieren. En ik heb nu uiteindelijk toch de krokodil een kip zien verslinden. Hap slik weg, binnen een paar seconden. Zo vergeet hij even zijn luiheid en slaat hij meedogenloos toe. Bijzonder.

Met een aantal hier in de avond top vijfjes gemaakt. In een van mijn volgende verhalen zal ik mijn favorieten met jullie delen, net als op mijn vorige reis. Dus de leukste mensen die ik heb ontmoet, het mooiste dat ik heb gezien en het lekkerste eten, dat soort dingen. Leuk om zo even terug te kijken op je reis en alles te evalueren. Wordt vervolgd. Waarschijnlijk als ik precies op de helft ben. Volgende week. Zucht, wat gaat de tijd snel. Jullie hebben Koningsdag zelfs al gevierd. Jake herinnerde mij eraan, anders was ik het helemaal vergeten. Hij had het op internet gezien. En deze week werd mij pas verteld dat Prince overleden is. Die kwam toch wel even binnen. Hij was fantastisch. Ik mis het wereldnieuws toch wel. Heb echt geen flauw idee wat er allemaal gebeurt in de wereld eigenlijk. Ik maak hier mijn eigen nieuws.

Kleine wondjes op mijn knie en elleboog (na een val) weer bijna genezen en donderdag helaas toch nog weer in de rivier gevallen naar het apeneiland, deze keer op cookie round, een bordje gebroken. Blijft lastig, al was dus die hiking van gisteren natuurlijk veel lastiger. Laten we hopen dat het hier bij blijft, wat betreft vallen en weer opstaan.

Boodschappen, laundry, pizza eten en weer terug, een filmpje kijken. Deze week Perfume, story of a murderer gezien en Captain Philips. Beide erg mooie films. Voor nu, weer mijn groeten. En bedankt weer voor jullie reacties. Leuk. Hoi hoi.