Nieuw hoofdstuk

Een nieuw hoofdstuk is begonnen. Gisteren heb ik rond 16 uur met Rosa Yana Cocha verlaten. Ik kan jullie niet schrijven hoe dat voelde en hoe het eigenlijk nog steeds voelt. Een enorme leegte. Ik heb zo een geweldige tijd gehad en zoveel fantastische mensen ontmoet, en de dieren waren ook zo leuk en grappig (al beet een papegaai me in mijn laatste ronde nog wel even gemeen keihard in mijn nek). Met een steen in mijn buik ben ik in de taxi gestapt en weggereden. Het afscheid nemen van Charlie (ik heb inderdaad al die tijd zijn naam fout gespeld, en wel later met terug werkende kracht goed gecorrigeerd...) en vooral Tyla was zo moeilijk. Ik ga iedereen zo verschrikkelijk missen. Ook de twee nieuwe mannen Itay en Noam uit Israël en Stine uit Noorwegen. Als ik niet had afgesproken om verder te reizen met Rosa had ik waarschijnlijk toch nog een week langer in Yana Cocha gebleven. Maar goed, ik moet ook eerlijk zijn, nu ik in Banos ben is er wel weer een heel ander gevoel voor terug gekomen. Een geweldig gevoel ook. Ik was (en ben nog steeds wel een beetje) bang dat het niet goed zou klikken met Rosa, omdat zij soms een heel andere manier van reizen heeft als ik. Ze kan zich nog al druk maken over hygiëne en eten bijvoorbeeld, waar het mij eigenlijk niets uitmaakt. En ik vermoedde ook dat het nemen van beslissingen met haar lastig zou gaan worden, maar tot nu toe gaat het eigenlijk best goed (we hebben het eerste beste hostel gepakt en zijn nu vanmorgen verhuisd naar een hostel waar we voor dezelfde prijs ook nog een ontbijt krijgen). Ze spreekt vloeiend Spaans (ze woont in Spanje) en dat is dus (te) makkelijk. Mijn Spaans is nog steeds belachelijk slecht. Als ik over een week helemaal alleen zal zijn, Rosa gaat dan met een krankzinnige busreis van twee dagen naar Cusco in Peru, zal het wel lastiger worden. Ik ga dan naar de kust van Ecuador. Benieuwd hoe dat zal zijn. Het is dus toch wel goed dat ik heb besloten om het land te gaan zien. Ik zou dat wel hebben gemist als ik alleen maar in Yana Cocha was gebleven. En er is nog zoveel moois te zien.

Zaterdag ben ik met Rosa naar Mera gegaan, naar animal rescue centre Merazonia. Het is een vergelijkbare plek als Yana Cocha middenin de jungle, en dus ver van het normale leven. Florian en Laura zijn daar naar toe gegaan nadat ze bij ons waren weggegaan. Ze hebben ons er rond geleid. Een interessant bezoek van een paar uur. Het is er heel anders dan in Puyo. Ze hebben er geen bezoek van toeristen, en dat was wel te zien. Een grote puinhoop en vieze troep. Overal plastic en touw en rommel. Het park was middenin het bos en dus overal smalle paadjes omhoog en omlaag. Riviertjes die je moet oversteken (voor Rosa te hoog gegrepen, ze bleef aan de andere kant) en enorme afstanden om bij de dieren te komen. Twee keer per week vier uur elektriciteit, en met alle vrijwilligers slapen in een grote ruimte. Kortom toen Rosa en ik naar Yana Cocha terug gingen was zelfs Rosa blij met haar keuze voor Yana Cocha. Sophia, een andere vrijwilliger daar die met ons mee ging om in de stad wat te gaan eten, gooide er nog een schepje bovenop door te vertellen dat ook de sfeer onderling in het park niet zo goed was. Veel roddelen en vrijwilligers die op andermans vingers kijken. Vrijwilligers die de eerste twee weken steeds alleen dezelfde diersoort mogen helpen, drie keer per dag, omdat de langere termijn vrijwilligers de ander dieren doen. Alles bij elkaar dus wel een interessant bezoek (de dieren waren super, een prachtige grote poema) maar toch weer snel en blij terug naar Puyo. Na nog een vluchtig afscheid met Florian en Laura.

Nu mijn project erop zit toch nog even twee top vijfjes. Ear worm-liedjes die ik er gezongen heb en die de hele tijd in mijn hoofd zaten.

5. Oh what a night - (geen flauw idee van wie, what a lady, what a night...).
4. Handsome Poets - Lets start a fire (grappig toen Seb er achter kwam dat dit een Nederlandse band is, net als Dotan).
3. Simon and Garfunkel - The sound of silence (vanuit de mobiel van Ginger, toepasselijke titel).
2. Cranberries - Linger (gewoon een mooi liedje).
1. Gotye - Somebody that I used to know (op de laatste dag maakten Stine en ik er tijdens het snijden in de cutting room van: now you´re just papaya that I used to know, en pine apple that I used to know, en coatis that I used to know...).

Nog een lijstje, leukste running gags, vooral met Seb en Charlie.

5. Het vinden van extra werk voor te veel vrijwilligers om iedereen bezig te houden (ik beschreef het al eerder. Dus ook op vijf dan alle grappen over punishment island Alcatraz).
4. Mijn uitspraak, I like (als ik iets leuk of lekker vond, veel gekopieerd door anderen).
3. Lets talk about eggs baby (nog een ear worm: het liedje lets talk about sex baby, lets talk about you and me, wat ik dus veranderde in: lets talk about eggs baby..., en lets talk about legs baby...).
2. You can put of your nose now (een hilarische zin uit de film Patch Adams waarin iemand een clowns neus af doet en waarna Robin Williams alsnog zegt, you can put of your nose now).
1. Het kiezen van je eigen straf (you can choose your own pumishment, vooral Charlie was hier goed in...).

Zoveel leuke grappen hebben we gemaakt. Maar goed opnieuw en voor het laatst nu, life goes on... Mijn Yahtzee arena en dobbelstenen achter gelaten als aandenken, en project voorbij. Vanmiddag gaan we naar een tweede hotspring hier in Banos en morgen met gehuurde fietsen de bergen, een vulkaan misschien en een waterval bekijken. Allemaal leuke vooruitzichten dus. Banos is een kleine stad vol met heel veel toeristen en dus veel mogelijkheden om te eten (gisteren een traditionele pizza) en leuke dingen om te doen. Een perfect begin van mijn rondreis.

Voor thuis weer iedereen mijn groeten.

PS Nog leuk om te noemen is dat Ginger voor ons op de laatste vrijdag een leuk kampvuur heeft gemaakt. Met iedereen in een kring erom heen. Heel gezellig weer...