Nog een keer Yana Cocha

Vanuit Quito al weer. Nog twee nachten slapen in mijn vrij snel gevonden hotel (na een behoorlijk lange busrit vanaf het grote busstation, met nauwelijks namen op de bushaltes onderweg, ik had gelukkig een plattegrond) in het nieuwe centrum. Ik zit vlakbij het studentenhuis waar bijna tien weken geleden mijn reis begon. Het eerste hotel wat ik zag vroeg maar liefst 46 dollar voor een nacht, dus dat was weer even schrikken, maar ik betaal nu 20 dollar, wat normaal is hier. Ik heb net een tour geboekt voor morgen naar een vulkaan een paar uur rijden, Quilotoa. Ik wilde eigenlijk de Cotopaxi gaan zien, maar de tours daar naartoe gaan niet op donderdag, dus heb ik dit bedacht. En eigenlijk ziet Quilotoa er nog mooier uit op de foto´s. Ik ben benieuwd. Morgenvroeg om 7 uur begint dit laatste uitstapje. Spannend.

Mijn verblijf in Riobamba was inderdaad niet zo heel spectaculair, ik had het al voorspeld. Maandag heb ik de stad doorgelopen en een paar leuke dingen gezien. Er was een museum met wat interessante moderne kunst, maar opnieuw hoeft Cuenca niet te vrezen dat Riobamba de kunststad van Ecuador gaat worden. Riobamba is denk ik meer een sportstad. Ik heb een groot voetbalstadion gevonden en een kleiner zaalvoetbalstadion, waar ik helaas niet in kon. En ook nog een mooi klein stierenvechtersstadion (toch nog goed voor zo´n 2000 tot 3000 mensen, schat ik), waar ik helaas twee dagen te laat was om ook een wedstrijd te kunnen zien. Verder waren er nog een paar parken en een kathedraal en een basilicum, die allebei gesloten waren. Alles bij elkaar gewoon een saaie stad, waar de grootste trekpleister ook een vulkaan is. Daar kwam ik alleen wat te laat achter. Goed, ik was dus blij dat ik gisterochtend mijn (spook)hotel (nog steeds zonder elektriciteit en met ijskoud water) kon verlaten om naar Puyo te reizen, nog een keer naar Yana Cocha. Ik was wat vroeg in Puyo, waar ik dus eerst lekker vis heb gegeten en een flink stuk heb gelezen in mijn nieuwe boek. Een goed verhaal, Een zoon uit Spanje van Tessa de Loo. Ik heb het zelfs al bijna uit.

Toen rond 19 uur naar Yana Cocha. Zo leuk om daar weer iedereen te ontmoeten. Ze waren natuurlijk erg verbaasd me weer te zien. Mara, Rachel en Stine waren er nog, en natuurlijk ook Elliott, Ginger, Maria en Charlie. Ik mocht lekker mee eten, dinsdag dus volunteersdag. Laura, een van de drie nieuwe vrijwilligers, uit USA had lekker gekookt (aardappelsalade, burgers met vlees en brood). En we hebben nog een keertje geyahtzeed met mijn dobbelstenen. Charlie zakte de moed in de schoenen, hij had totaal geen geluk. Nog een nachtje slapen, deze keer in de enige cabaña waarin ik nog niet geslapen had en toen om 8 uur ´s ochtends met de persoonlijke taxi van beheerder Herman weer naar het busstation. Het was wel een beetje raar er weer te zijn, de groep was natuurlijk weer veranderd, er werden andere liedjes gedraaid. Maar ik ben toch heel blij dat ik nog een keer afscheid heb kunnen nemen. Vooral van Eliott en Maria, die ik de vorige keer dus gemist had. Ginger wees me nog op een grappig dingetje. Mijn nieuw gekochte rugzakje was niet van het merk Adidas, maar Adidass. Had ik niet eens gezien. Grappig dat ik vervolgens later in de bus naast iemand zat met een rugzak van het merk Niike. Nep merktassen dus... Ik geloof dat dat in Nederland niet mag. Kortom, Yana Cocha is nu echt helemaal voorbij. Met nog een beetje pijn in het hart... dat wel.

En nu dus weer in Quito. Druk en chaotisch, maar op een bepaalde manier toch mooier dan Guayaquil, zeker dit wijkje waarin ik nu ben. Bijna aan het eind van mijn reis. Ik wil proberen om vrijdag nog een keer te schrijven vanuit hier (met hopelijk een mooi verhaal over de vulkaan), en om 16 uur stijg ik dan weer op richting Nederland. Ik heb toch ook wel weer zin om terug te gaan. Maar laat ik nog niet helemaal afsluiten, nog even twee daagjes genieten... Nu proberen nog een laatste keer geld te vinden en wat te eten. Plaatsen genoeg hier...

Hoi hoi.