Dansen met Priscilla

Er staat nog steeds Scheveningen boven mijn verhalen, het lukt me niet om dat te veranderen. Het komt omdat Google Earth deze plek niet herkent. Deze zou het automatisch moeten aan passen. Als ik het dan zelf intoets, vergeet ie het weer. Ik kan proberen om het achteraf aan te gaan passen...

Een goede vraag van mijn ouders. Uiteindelijk is het inderdaad de bedoeling dat de apen weer de natuur in gaan. Ik heb het nog niet meegemaakt. Ze gaan hier dan door verschillende stages. Van baby tot volwassen aap, steeds eigenlijk in een grotere kooi. Ik heb net de apen in de laatste kooi gemonitord. Je moet dan precies opschrijven wat een aap doet. Lastig nog omdat alle apen heel erg op elkaar lijken en je natuurlijk wel jouw aap in de gaten moet houden, terwijl ze natuurlijk allemaal door elkaar lopen. Deze laatste kooi is vrij groot, echt wel meer dan twintig meter in het vierkant. Hierin worden ze dan dus klaar gemaakt voor de vrije natuur.

Vandaag was een verdrietige dag. Sandy, Nicole en hun dochters zijn al weer vertrokken. Ook Nina en Meg zijn vandaag weg gegaan. Zelfs bij mij stonden de tranen haast in mijn ogen. Het blijft altijd moeilijk om afscheid te nemen. Maar gelukkig komen er altijd wel weer een paar voor terug. We hebben nu nog twee Nederlandse vrouwen erbij, Ellen en Vera. En straks komt er nog een nieuwe. Morgen gaat Bouke naar huis. En helaas Katrin zaterdag. Met haar heb ik toch wel het meeste contact. Gisteren hebben we een lange wandeling gemaakt in de mooie omgeving.

De hirargie hier, even speciaal voor de meelezende Dillenburgers. Jess (en dus niet Yazz natuurlijk) is onze niveau 5, Molly, Lotte, Ben en Nico zijn niveau 4, en ik ben dan een niveau 3. Lekker overzichtelijk. En o ja, Bob is dan de manager. Hij is een trotse Zuid-Afrikaan. Hij houdt heel erg van speechen, en doet dat dus heel vaak. Hij is heel directief, maar iedereen heeft wel heel veel respect voor hem. Dit is zijn plek hier, die hij dus zelf heeft opgezet. Bij het eten stellen we ons dan steeds voor als er nieuwe zijn. En op zondag worden er awards uitgereikt. Ik was deze week de Mobking... Overigens raken de apen nu langzaam aan me gewend, al gaat het wel langzamer dan bij de rest.

En dan de vrouwen. Ik weet dat in ieder geval D daar weer op zit te wachten, en ook client R op Dillenburg. Vooruit dan maar, een top drie dan, wie zijn de leukste. Lotta staat op drie, ik heb vandaag veel met haar gewerkt, ze is mijn teamleider deze hele week. Op twee Carol, ook uit Duitsland, ze lijkt op een bekende actrice waar ik nu even de naam niet van weet. En met stip op een was Nicole. Ze is dus nu weg, maar ze was echt heel erg leuk. Verder is er helaas nog niet veel gebeurd op liefdesgebied, ik hou jullie op de hoogte.

Klusjes die ik heb gedaan. Insecten vangen voor de babies. Een moeilijk klusje. Na drie kwartier had ik er acht gevangen. Toen liep Bob toevallig langs en hij deed me voor hoe ik het doen moet. Binnen vijf minuten had hij er zo vijftien gevangen. Bijzonder. Gisteren moest Erin het doen, en zij had er na een uur zelfs twee gevangen... Vooral in de douches zitten veel insecten, maar de schoonmaaksters hadden dit bij ons net schoon gemaakt. Jullie begrijpen, met afstand het lastigste klusje dus. En ook gras snijden en dit dan in alle verschillende kooien stoppen door het gaas heen. De apen vinden dat geweldig. Dat is wel vrij makkelijk en heel relaxed om te doen.

Oh ja, gedanst met Priscilla, de struisvogel. Toen ik daar weer heen ging met Lotta gisteren, kwam hij, want het is wel een mannetje, achter me staan en hij drukte zijn buik tegen mijn rug. Zo grappig, en opnieuw pikte hij naar mijn petje. Echt een schitterend beest.

Vandaag heb ik een fotodag gehad. Ik wil niet elke dag mijn kleine camera bij me houden, dus wat ik dan doe is op een dag als vandaag wel mijn camera meenemen en dan heel veel foto's achter elkaar maken. Dat is dus weer gelukt. Je kunt achteraf toch niet zien wanneer ze gemaakt zijn. Volgende week weer een fotodag. Ik zal nog gaan proberen of ik met mijn tablet foto's kan maken en die dan hier bij plaatsen. Wordt vervolgd.

De grootte van ons park, het is dus inderdaad vrij groot, zeker als je ook onze woonplek erbij rekent. Dat is ongeveer twee honderd meter lopen van de opvang waar ook de Hide is, onze kantine met de wifi waar ik dit nu zit te schrijven. Maar het gebied waar we echt werken is eigenlijk helemaal niet zo groot. In de Foodprep komen we steeds weer samen. Hier wordt al het eten voorbereid, en dus ook schoon gemaakt. Vandaag heb ik de Monty schoon gemaakt. Hierin zitten de Baboons. Dit is een iets grotere aapsoort dan de Vervets, die in Georgie zitten. Dan is er de keuken waar we de baby's verzorgen en eten geven, en de Clinic waar de zieke aapjes zitten. Ik heb daar nog niet gewerkt.

Bijna zes uur. Het eten is steeds weer een hoogtepunt, en echt lekker. Zaterdag hadden we zelfs barbecue met braai, een typisch Zuid-Afrikaanse maaltijd. Papperige rijst met tomatensaus...

Als jullie meer over hier willen weten kunnen jullie de website www.riversidewrc.com bezoeken.