Nieuwe volunteers

Oei, lastig typen op een toetsenbord met nauwelijks letters...

Gelukkig hebben jullie mijn bericht, even snel op een smartphone van Evelina geschreven, van afgelopen zondag goed ontvangen. Ik heb eerlijk gezegd helemaal niets van de aardbeving gevoeld of meegekregen. Ik lag net even uit te rusten op bed en moet in slaap zijn gevallen. Mijn collega´s hier hebben het wel gemerkt, een lichte trilling. Ik heb begrepen dat er toch wel honderden slachtoffers zijn gevallen. Ik heb hier niet veel van gehoord of gelezen, want het nieuws of een krant lees ik hier niet. Waarschijnlijk weten jullie meer dan ik.

Het leven op Yana Cocha gaat rustig verder. We lopen onze ochtendrondes langs alle dieren en doen onze klusjes in de middag (vandaag bladeren snijden en aan de apen geven, gisteren de toiletten en douches schoonmaken), met nog een laatste ronde aan het eind. Ik heb inmiddels het hele park wel in mijn hoofd. Zondag ben ik begonnen, na eerst vier uur te hebben gewacht tot de regen zou stoppen, met het maken van een plattegrond. Dit heeft me gelijk al geholpen, en inmiddels heb ik alle dieren al meerdere keren geholpen, en dus raak ik steeds meer vertrouwd hier. De dieren blijven zo leuk. Ginger, een hele grote cavia, zo groot als een hond, die lui naar de bladeren loopt die we haar geven. De capuchino aapjes die aan mijn emmer met voedsel trekken, omdat ik net iets te dicht bij hun kooi stond. Een kleine papegaai die in mijn vinger bijt, al weer niets ernstigs. Luis, een marter die zenuwachtig in zijn kooi heen en weer loopt, omdat hij het eten aan ziet komen. Benieuwd, vrijdag mogen de marters in hun grote kooi, in de hoop dat de nieuwe elektriciteitsdraden ze zal behoeden uit de kooi te springen. We zullen zien.

En we hebben sinds maandag drie nieuwe vrijwilligers. Jake uit Amerika, Rosa uit Italië, wonend in Spanje en de leuke Amerikaanse Kaitlin. Ze is 25 jaar, operazangeres en bijzonder interessant. Oeps, ik heb al weer te veel geschreven... D weet wel weer genoeg... Kortom, erg leuke mensen en het is daarom nog gezelliger geworden. In de avond doen we soms spelletjes, zoals Yahtzee, en gisteren Uno. Overdag lees ik veel, mijn eerste boek Gijp is inmiddels helemaal uit en ik ben nu begonnen in een boek van Tim Krabbe over de Columbine schieting in USA. Niet een heel erg vrolijk boek (understatement), maar wel interessant en goed geschreven. Een page turner.

Door het park lopen behalve hele harde werkers die een nieuw eiland hebben gegraven en nu bezig zijn met een nieuw klein meertje, ook veel toeristen die naar de dieren komen kijken. Toen ik gisteren aan een grote groep vrouwen vroeg, where are you from, zeiden ze, Nederland! Heb ik ze gelijk wat kleine dingetjes over de dieren verteld. Dat maandag de eigenaar Herman hier de krokodillen een kip ging voeren, maar dat iemand anders, ik geloof Charlie, dit daarvoor ook al had gedaan, waardoor de krokodillen totaal niet reageerden op dit tweede maaltje. Jammer want ik was juist met hem mee gelopen om te kijken. De krokodillen krijgen maar een kip in de twee weken. Dat is voor hen klaarblijkelijk genoeg. Leuk om dit dus even in het Nederlands te kunnen vertellen. En ook leuk hoop ik voor hen om net even iets meer te weten zo.

Maria heeft het ondertussen heel erg druk met het opvoeden en verzorgen van een van de twee chorongo aapjes. De moeder heeft toch een van de twee baby's afgestoten. Dit betekent dat Maria en Elliott eigenlijk de hele dag en zelfs de nacht druk zijn met voeden en moederen. Dit kan nog een maand zo duren. Best intensief dus. Het is wel een schitterend beestje om te zien. Zo klein en lief...

Net als de kleine kitten van de eigenaar. Doet me denken aan Anja, die zo klein was toen ik haar kreeg. Benieuwd hoe haar avontuur is in de opvang. Misschien wel net zo bijzonder als van haar baasje. Al is dat wel de vraag....

Gisteren heb ik voor de hele groep gekookt. Dinsdag is de dag dat de vrijwilligers koken. De andere super lekkere maaltijden maken de coördinatoren. Ik heb aardappelen gekookt, met bloemkool en gehaktballen. Ik kon de kaassaus hier niet vinden, en dus werd het kaassoep die ik met wat minder water als saus heb geserveerd. Een beetje een experiment, maar dankzij de hulp van Rosa wel geslaagd. Iedereen heeft geloof ik wel lekker gegeten.

Hee, het internetcafé gaat dicht nu geloof ik. Ik moet het hier dus voor nu weer bij laten. Terug dus om te eten en misschien nog wel weer een spelletje. Bedankt weer voor al jullie reacties. Dillenburg leest goed mee. Leuk! En ik begrijp dat Nick mijn mannelijke plek heeft overgenomen. Dat stelt me gerust.

Heel veel groeten dus weer. Hoi hoi.