Losse gesprekjes

Weer een dag achter de rug op onze zoo. Vandaag weer bijna niets gedaan, ongelofelijk. We hebben wel heel veel bladeren, takken en zelfs een hele palmboom verwijderd, deze keer het laatste pad naar de savanna (de open buitenplek waar we harken en waar de struisvogels en kangoeroes vrij rond lopen). Nadia heeft weer goed geholpen, heel blij mee. Het was veel harken, hard labour, the project.

Maar verder helemaal niets hoeven doen. Ik stond weer op R2, reptielen met Jason en Darcy. Bizar, op een groep dieren waar je niets voor hoeft te doen, drie mensen zetten. Ik heb eerst achter Jason aangelopen toen hij wat water sprayde in wat reptielen hokken, achter glas. Toen heeft hij een reptiel en een slang gepakt voor de reptielen- en krokoshow. Een half uur voor de show van 10.30 u stonden we al klaar. Eerlijk is eerlijk, het was weer een goede show. Deze keer deden Darcy en Christina ook mee. Ik zag het voor de tweede keer en de bezoekers genoten er echt van, terecht. Heel interessant.

Toen hebben we nog een terrariumpje opnieuw ingericht voor twee gekko's. Ik heb wat zand erin gestrooid. Jason maakte het geheel af en moest toen snel naar een vergadering van alle keepers, rond 13.30 u. Ik ben toen maar de keuken van nocturne, de nachtdieren, goed gaan schoonmaken. En om 14.15 u, de meeting was nog steeds niet klaar, hebben Nadia, Sonia en ik de parkieten en papegaaien in hun hokjes gedaan voor de nacht. Vooral Blake vond dat fantastisch. Door die vergadering was hun hele schema verschoven. De vogels opsluiten is al gauw een half uur werk, ook voor de ervaren keepers. Leuk om dat nu al helemaal zelfstandig voor ze te kunnen doen. Alleen zat elke vogel wel in de juiste kooi? Maar daar ging Blake nog naar kijken.

Ik heb hier veel losse gesprekjes, dat vind ik heel grappig. Ik sprak gisteren Dave, die in de hostel hier een restaurantje aan het bouwen is, hij vroeg mij de groeten over te brengen aan Christina. Ik sprak alleen zijn naam niet goed uit toen ik het Christina zei. Dave komt uit Londen en heeft een accent, Dive, zei hij. Oh, je bedoelt Dave, zei Christina nadat ze me eerst aankeek met grote ogen. Grappig. Verder heb ik losse gesprekjes met de keuken van de Habitat, Annie, Gonzalo en Tony, met de meiden van de receptie, ik heb al vier keer gevraagd of de brief die Sonja heeft opgestuurd is aangekomen, nee, helaas nog niet. Ik heb losse gesprekjes met onze taxi chauffeurs (Idris) en met Thomas en zijn vrouw van onze hostel, oh ja, en met de klusjesmannen en vrouw van de zoo ook, Adam en Emma. Jason, de klusjesman, wil niet echt meer met me praten, heb ik het idee, jammer. Zo spreek je op een dag toch aardig wat mensen. Leuk. Oh, en net ook nog Claire gesproken tijdens het wachten op de bus. Zij is de grote baas hier. En Sabylla, die net onder Claire staat, ook mee gebabbeld...

En we hebben vier nieuwe vrijwilligers. Bettie uit Nederland, Holly en Will uit Engeland en Arabel uit de USA. Leuke mensen, nog maar kort gezien. Ze zijn weer heel jong, rond de twintig, ik blijf de oudste. Maakt niet uit.

Morgen gaan we op een nieuwe toer. We huren een auto en gaan onder andere naar Cape Tribulation, een mooi natuurgebied. Jacob, Nadia, Michiel en ik. Ik weet niet of Anton mee wil. Hij zal moeten werken, is net twee dagen vrij geweest. Ik ben heel erg benieuwd wat we dan gaan zien. Jullie lezen het, morgen, maar deze keer niet als jullie wakker worden, het wordt later morgen... Even geduld dus.

Er staat, voor dit bericht deze keer, een foto op van mijn snorkel avontuur. Leuk om mij te zien zwemmen in snorkelpak boven het koraal. Even terug kijken dus. Doeg, tot morgen.