Magnetic Island

Om 7.10 u liep ik uit mijn hostel naar de ferry die me naar Magnetic Island ging brengen. Ik was twee minuten te laat voor de boot van 7.45 u. De volgende ging een uur later. Dan maar een kop cappuccino genomen. Ongeveer 80 minuten later meerde ik aan in Nelly Bay, op het eiland, wat groter was dan ik verwacht had. Ik besloot eerst te gaan wandelen naar het meest zuidelijke punt, Picnic Bay. Het was geen spectaculaire wandeling. Hier en daar wel een mooi landschap, vooral van kustgezichten. Aan het einde werd ik wel verwend met een mooie grote pier die honderdtwintig meter de zee in liep, en goed was voor meerdere foto's. En ik nam nog een heerlijke milkshake aardbei in het restaurantje.

Daarna besloot ik om met de bus naar het noorden te rijden. De buschauffeur had zich vergist, na 10 minuten kwam hij er achter dat hij te vroeg uit Picnic Bay vertrokken was, en gestrest reed hij vervolgens weer terug naar zijn startpunt. Iedereen moest vlug, vlug, vlug instappen, want hij moest natuurlijk wel op tijd terug zijn in de haven, de ferry ging al weer bijna terug. Uiteindelijk was hij op tijd. Dit was rond 12.30 u, gelukkig gingen er nog elk uur meer boten terug naar Townsville tot 23 u zelfs. Dus geen stress voor mij.

Ik besloot door te rijden tot Arcadia, waar ik eerst een bord patat met een schnitzel nam, heerlijk, en toen opnieuw een wandeling begon. Ik kwam al snel in prachtige steenlandschappen terecht. Echt heel mooi. Met grote rode en oranje stenen langs de kust. Een voorbeeld hiervan plaats ik hierna. Als bonus er bovenop liepen er ook nog wallabies, kleine kangoeroetjes rond. Heel grappig. Ze aten het graan uit de handen van de toeristen. Ik liep hierna weer terug naar de haven, nam nog een jus d'orange, schoot nog een paar landschapjes en was toen net op tijd voor de ferry van 15 u. Wel wat vroeg, maar ik had genoeg gezien. Niet mijn mooiste beleving hier in Australië, maar wel een prettige wandeling. Irritant was wel dat ik meedere keren kleine steentjes in mijn schandalen had. Ongelofelijk hoe die daar toch steeds in terecht kwamen...

Op de boot terug bedacht ik mij dat er een mooi groot rugbystadion is in Townsville. Dat had ik gezien vanuit de Greyhoundbus. Deze bleek vlakbij mijn hostel te zitten. Ik ben gek op grote stadions, en deze is echt groot. De Arena is kleiner, echt waar. Een rugbyveld is ook groter dan een voetbalveld. Helaas mocht ik er niet in. Ik was er om 15.50 u, ze sloten om 16 u, maar de mevrouw die ik sprak was niet om te praten. Please, please, please mocht niet helpen. Ik liep nog om het stadion heen, nam nog wat foto's, toen er een beveiliger op me af werd gestuurd. Of ik een wapen bij me had? Opnieuw vragen of ik er even maar in mocht lukte weer niet, en ik werd na de laatste foto zelfs weggestuurd. Als een misdadiger werd ik behandeld. Ik draaide me om en verdween. Sukkels...

Toen zag ik een interessante trap die me naar een uitkijkpunt over de hele stad bracht. Het was een pittige klim, maar het was het waard, het uitzicht was prachtig, ik zag heel Townsville mooi liggen. Opnieuw een mooie blik op het stadion ook. Ook hier weer gefotografeerd, voordat ik terug naar mijn hostel liep, waar ik nu deze mooie dag weer voor jullie heb samengevat.

Morgen om 7 u weer gaat de reis verder, naar Airlie Beach, waar ik zaterdag en zondag een twee dagen toer ga doen naar Whitsundays. Dat zou wel eens een hoogtepuntje kunnen worden. Blijf me volgen.