Kajakken, dolfijnen spotten

Vandaag ben ik wezen kajakken, om dolfijnen te gaan spotten. En met een beetje geluk nog wat schildpadden. Op de folder stond dat we 90% kans hadden om dolfijnen te gaan zien hier in de zee. Wij vielen natuurlijk precies in die andere 10%, geen dolfijn gezien, en ook geen schildpad. Maar dat was nog niet het ergste. De tocht in de tweepersoons kajak was verschrikkelijk. Vele malen zwaarder dan de kajaktocht tijdens Whitsundays. Deze keer deden mijn benen na tien minuten al zo ontzettend veel pijn, niet normaal. Het verschil met de vorige keer was, dat ik toen echt kon zitten in een stoeltje. Nu waren mijn voeten op dezelfde hoogte als mijn kont, alsof je dus op de grond zit, en dat is voor mij gewoon niet te doen. Het klinkt gek, maar het is een gigantisch verschil, als je benen en voeten lager kunnen dan je kont. Ik had nu geen enkele houding die comfortabel was. Alles deed pijn. Ook had ik geen steuntje in de rug. Op Whitsundays had ik wel een kleine rugleuning, ook heel belangrijk. Daarom viel ik nu af en toe helemaal achterover. Honderd keer mijn houding veranderen en mijn benen anders neerzetten dus, op zoek naar de minste pijn, die ik niet vond. Wat een lijdensweg. De instructeur Sean bleef maar doorpeddelen, omdat hij natuurlijk die belofte wilde inlossen. Er moet toch ergens nog een dolfijn te zien zijn...

Mijn medebootgenoot Harry werd gek van mijn geklaag, over mijn benen. Hij was een ervaren kajakker in Engeland, waar hij zelfs zijn eigen kajak heeft. En als je dan ook nog geen interessante dieren ziet, kun je rustig stellen, deze komt zeker in de top vijf. Maar dan niet van de hoogtepunten in Australië, maar van de meest vervelende dingen die ik hier heb meegemaakt. Nou ja, de zee was mooi, en de landschapjes van de kustlijn ook. Ik heb geen foto's van het kajakken zelf kunnen nemen, want we mochten onze camera niet meenemen het water op. Daarom nu nog een foto van wat mede kajakkers op het strand. In het midden op de boom is onze instructeur Sean. Nog steeds op zoek naar die dolfijnen.

Goed, les voor de volgende keer, kajakken zonder stoeltje ga ik nooit meer doen. Straks even een lekker maaltijdje maken, brood met ei en spek, net als gisteren. Daar heb ik wel zin in nu. Maar eerst loop ik nog even door de winkelstraat zo, hier om de hoek. Ziet er wel gezellig uit.

Morgen wil ik de kustlijn aflopen, op zoek naar mooie beelden. Het ziet er spectaculair uit. Mooie hoge gele en oranje rotsen, met veel bomen. Heel mooi. Net zijn we een flink stuk over het strand gereden met twee vierwielaangedreven auto's naar onze kajakplek, en heb ik dus die landschapjes al veel langs zien komen. Morgen ga ik er dan zelf naar op zoek. Maar wel met spierpijn in mijn benen, die voel ik nu al...