The Opera House

Ik ben inmiddels al weer bijna negen uur in wereldstad Sydney. Om 7.15 u kwam mijn laatste Greyhound-bus aan op het Centraal Station. Het was eerst even zoeken naar de bushaltes van de stadsbussen. Toen ik deze gevonden had, bleek hier werkelijk helemaal niets geen informatie te lezen. Alleen een heel klein bordje waar de bus nummers opstonden die deze halte aandeden, verder nul, noppes, niets. Het was fijn geweest als ik een plattegrondje met gekleurde lijnen van de verschillende lijndiensten kon bekijken, zoals volgens mij eigenlijk in elke grote stad, maar nee dus. Dan maar vragen. Ik vroeg aan de eerste buschauffeur die ik zag welke bus mij naar the Rocks kon brengen, ik had op Google Maps gezien dat daar mijn hostel stond. De chauffeur noemde nummer 311, en dus wachtte ik daar op. Deze 311 kwam al vrij snel, maar toen ik erin zat hoorde ik van een vrouw dat ik niet de juiste bus had. Een andere vrouw zei, dat we wel naar the Rocks gingen als uiteindelijke eindpunt. Dus besloot ik maar te blijven zitten en een inderdaad lange lus door de stad begon. Ik hoefde niet te betalen dus daar lag het gelukkig niet aan. Ik zag mijn blauwe puntje op een gegeven moment toch dichter bij het rode puntje komen en toen de chauffeur mij riep dacht ik dat ik er was, en ik stapte uit met al mijn spullen. Uiteindelijk moest ik toen nog een kwartier lopen, maar ik had het toch weer gevonden, hostel YHA.

Ik kon pas weer vanaf 14 u mijn kamer in (het was toen 9 u) maar ik kon al wel inchecken. Allemaal weer digitaal, ingewikkeld, maar het lukte toch. Ik stopte mijn tas in een locker en koos een ontbijt in mijn hostel. Dit was heerlijk. Hierna besloot ik om een rondje te gaan lopen. Op Google Maps had ik gezien dat het meest iconische gebouw, the Opera House, hier echt vlakbij is, dus dan ga ik daar maar beginnen, dacht ik. Aanvankelijk belemmerde een gigantisch cruiseschip (ook weer zeker twee voetbalvelden groot, misschien wel drie) het zicht op the Opera House, maar toen ik om de boot heen liep zag ik het grote gebouw eindelijk liggen. Het was inderdaad veel groter dan ik verwachtte. Echt wel een mooi stukje architectuur. Toch moet ik zeggen dat Sydney Harbour Bridge er naast imposanter en nog indrukwekkender was.

Ik liep om een haven heen en bezocht nu ook the Opera House van dichtbij. Nu leek het nog groter. Ik maakte wat foto's (eentje volgt zo), nam nog een milkshake en vond een museum met contemporary art, interessant voor een uur. Veel aboriginal kunstwerken. Wel mooi.

Hierna liep ik weer naar YHA, waar ik uiteindelijk al om 13.30 u mijn kamer in kon. Ik moet ook hier weer de kamer openen met mijn smartphone, en je moet hier ook de lift bedienen met je smartphone, bijzonder. De volgende keer moet je denk ik zelfs de WC doortrekken met je smartphone... Waar houdt het op?

Nu zit ik in de recreatiezaal dit te tikken na een kort slaapje van anderhalf uur. Ik was toch wel moe na een gebroken nachtrit in de Greyhound-bus. Straks maar eens gaan kijken of ik in de buurt wat te eten kan vinden.

Dat was gisteravond in Coffs Harbour ook nog knap lastig. Er was in de buurt van Hoey Moey alleen een peper dure Italiaan, verder helemaal niets. Dus besloot ik toen toch maar in de lange rij van vreetschuur Hoey aan te sluiten. Het was echt krankzinnig druk met heel veel mensen die allemaal patat kwamen eten. Ik koos een pizza, die knoeperhard was, dronk nog wat, en rond 21 u werd ik netjes naar de bushalte gebracht. Ik was daar dus twee uur te vroeg, maar ik wilde liever niet wachten op de bushalte, omdat er een aantal vage figuren zaten. Zwervers, drugsgebruikers, geen frisse types. Gelukkig vond ik een café om de hoek, waar ik nog een cola nam. Uiteindelijk kwam de Greyhound een half uur te vroeg, ik stapte in samen met slechts twee andere mensen en mijn rit naar deze stad hier was begonnen.

Morgen ga ik de stad Sydney verder verkennen. Benieuwd weer wat dat oplevert. Straks maar eens opzoeken wat ik niet mag missen.

Gisteren nog vergeten te schrijven dat ik aan het eind van mijn wandeling in Coffs Harbour naar een wedstrijdje bowls heb gekeken. Tien banen met wat oudere mannen met witte hoeden die een soort jeu des boules spel speelden, waarbij ballen met een curve richting een klein wit balletje gerold moeten worden. Wel grappig om te zien, ook weer een echte Britse sport.