Afscheid Eric

Gek gevoel. Zojuist is Eric uit mijn leven weggelopen. De hele week waren we bijna onafscheidelijk, hij was echt heel aardig, grappig en gewoon een goeie vriend geworden. En dan ineens pakt hij zijn rugzakje in en gaat hij een paar dagen naar Banos. Hij komt zondagmiddag hier terug en dan ben ik dus al weer op weg naar mijn project. Het gevoel van zo´n afscheid, een soort knoop in je maag. Nooit leuk, maar zo gaat dat. Iedereen is hier altijd onderweg. Op weg naar het volgende hoofdstuk...

Verder waren de afgelopen dagen eigenlijk weer eens wat rustiger. Ik moet even twee dingen beter uitleggen: de prijzen van sommige producten zijn dus inderdaad zoals in Nederland. Brood bijvoorbeeld. Maar soms is het hier wel veel goedkoper. Een busrit binnen de stad, soms een rit van een half uur, is maar 25 dollarcent. Wijn is dan weer heel duur hier. Maar dat drink ik niet, dus... Kom ik gelijk bij het tweede puntje. Ik heb misschien de schijn opgewekt dat ik hier de hele dag helemaal lazarus dronken rond loop. Is niet zo hoor. Ik ben iemand die er van geniet, maar met mate... Jullie kennen me toch? Voor vandaag, alleen nog maar koffie en mangosap op, dus....

Rustige dagen dus. Gisteren heeft leraar Martin ons naar de markt begeleid. Het was een busrit van bijna een uur, en dan ben je dus nog steeds in Quito. Ongelooflijk, de stad blijkt meer dan 40 kilometer lang te zijn en maar 4 kilometer breed. Op de markt heeft Martin ons verschillende fruitsoorten laten proeven. Ecuador heeft heel veel fruit. Er zijn geloof ik alleen al 20 soorten banaan. De een nog lekkerder dan de ander, in alle groottes en kleuren. Ook proefden we pinda en zelfs slak. Ook lekker. Uiteindelijk hebben we in een restaurant de langverwachte cavia gegeten. Vooral Eric had hier naar uitgekeken. Het was echt heel lekker. Niet heel veel vlees eigenlijk, maar wel lekker gebraden klaar gemaakt. Op de markt zagen we al eerder heel veel dieren die als je ze koopt gewoon nog leven. Het is dan dus de bedoeling ze thuis te slachten zodat je vers eten hebt. Ik vind het toch een beetje zielig en vreemd allemaal, maar ja, dit is natuurlijk een andere cultuur. Al met al wel weer een leuk uitstapje. Met het vaste groepje van de lessen. Wel even balen voor Christoph die zijn camera op een toilet had laten liggen, die na vijf minuten al natuurlijk spoorloos bleek. Gelukkig had hij zijn foto's op zijn laptop staan. Inmiddels heeft hij al weer een nieuwe camera gekocht voor 60 dollar.

Twee avonden heb ik het wat rustiger aangedaan. Woensdagavond lekker wat gelezen (boek is Gijp, leuk, grappig en verder niet veel zeggend boek), mijn Spaanse huiswerk gemaakt en een muziekje geluisterd (Counting Crows). Gisteravond hebben we nog Yahtzee gespeeld en heb ik met Christoph op YouTube een aantal Duitse liedjes opgezocht. Falco met Amadeus Amadeus en Wir sind helden... Leuk en toch eigenlijk best leuke liedjes allemaal, tegen de verwachting in. Het is me hier nog niet gelukt een Sudoku op te lossen. Dus of het boekje is deze keer te moeilijk, of het ligt aan mijn geduld.

Misschien even leuk om alle verschillende mensen die ik hier heb ontmoet wat beter te plaatsen. De Spaanse les is dus met Emma, Christoph en Eric. Christoph woont bij een gastgezin. Ik ben bij hem thuis geweest. Echt een schitterend groot en rijk huis met kunst aan de muur en alles tip top in orde. Dan is er Rafael die bij ons in woont en stage loopt bij een bedrijf hier. Andere studenten zijn Fien en Lies uit België en Bernadet uit Oostenrijk. Verder werken er een paar Nederlandse meisjes in de school. Sandra bijvoorbeeld die gisteren mee is geweest naar de markt. Dan zijn er nog Jonathan, Pablo en Martin van de school. En helemaal aan het begin de Nederlanders Katinka en Vincent, maar die zijn inmiddels al weer een tijdje vertrokken. En oh ja, Carla woont naast ons en Miguel is een vriend van haar. Ook leuk om te vertellen is dat bij ons huis een mooie hond rond loopt. Hij heet Sol.

Mijn laatste Spaanse les zit er inmiddels ook al op. Alles bij elkaar wel heel leuk om te doen, maar dat ik nu vloeiend Spaans praat, nee. De basis is er en die moet ik nu in de praktijk gaan oefenen. We hebben de les afgesloten met een lied van Manu Chao:

Me gusta los aviones, me gustas tu
Me gusta viajar, me gustas tu
Me gusta la manana, me gustas tu
Me gusta el viento, me gustas tu
Mu gusta la mar, me gustas tu

Me gusta betekent ik hou van... Leuk liedje wat dus heel mooi de laatste les samen vatte. Ik ben eigenlijk wel blij dat ik niet de vier weken les hoef te volgen die ik eerst bij een ander project zou doen. Het is wel mooi zo. Nogmaals, nu moet ik het in de praktijk gaan brengen in het project. Heel spannend nog steeds hoe dat zal gaan.

Net mijn was weggebracht. Wilde het eerst met de hand gaan doen, maar dit is voorlopig de laatste kans alles goed te wassen, omdat in het project geen wasserij of zo is. Ik heb al waspoeder gekocht, en zal het daar dus wel met de hand moeten doen. Ook wel weer leuk eigenlijk. Back to basic. Beetje mijn motto...

Voor nu iedereen weer bedankt voor het lezen en de reacties daarbij. D, ik moet nog even uitzoeken hoe ik hier foto's op deze blog plaats. Het is allemaal net even anders dan in Nederland. Ik ga mijn best doen.

Tijd voor een lekkere wandeling. Om zes uur komt Christoph wat eten. Dat is dus over drie en een half uur. Ik wil wat batterijen kopen, want die gaan hard in mijn camera en ik heb een zaklamp nodig. Die ben ik vergeten mee te nemen.

Ik begrijp dat in Nederland het stemmen niet echt populair was. Dacht ik al. Ze misten natuurlijk ook mijn stem... Volgend jaar weer.

Voor nu, recuerdos!

PS Mijn volgende verhaal gaat over de evenaar waar ik morgen overheen ga lopen...