Eindelijk rust

Na een tocht van ongeveer vier uur aangekomen in de oase van rust in Puerto Lopez. Vooral vanuit te druk, te vies en te chaotisch Guayaquil is het heerlijk om nu in dit kleine kuststadje te zijn. Het is hier prachtig. Helaas niet met een echt koraalblauwe zee, maar meer zoals ik `m van Scheveningen herken. Met een heerlijke geur, een verademing na alle auto's en de uitlaatgassen van de grootste stad, waar de auto's acht banen breed, twee kanten op, langs reden. Het hotel dat ik hier in het kleine centrum heb gevonden is perfect. Maar 10 dollar en met drie hangmatten in een klein tuintje waan ik me weer bijna in Yana Cocha. Ik ben misschien net een jaar te vroeg hier, want ze zijn met veel mensen bezig om een mooie boulevard te maken. Nu is het dus nog wat rommelig. Maar als je daar doorheen kijkt is het een echte vakantieplek. Met eerlijk gezegd weinig toeristen. Na de aardbeving is het aantal toeristen dramatisch terug gelopen. Toch de belangrijkste inkomstenbron van een stadje als dit. Maar ook in de andere plaatsen waar ik was hoorde ik veel hetzelfde verhaal.

Gisteren in Guayaquil rond gelopen en een paar interessante dingen gezien. In Parque Bolivar liepen de lizards, iguanas heten ze hier (in het Nederlands zou ik ze salamanders noemen, maar dan van ongeveer 80 centimeter groot) gewoon vrij rond. Prachtige dieren. Super relaxed en heel traag zaten ze overal als je goed keek. Het is een dier die je ook veel op de Galapagos Eilanden kunt zien. Een plek waar ik niet naar toe ga, maar wel komende vrijdag naar het poor mans Galapagos Eiland Isla de la Plata, hier vlakbij (25 km met de boot). Ik heb daarvoor net een kaartje gekocht van 30 dollar. In mijn volgende verhaal dus meer daarover, ik ben heel benieuwd. Verder in Guayaquil. Na een paar mooie gebouwen, een kerk en een geweldig groot paleis was het meest interessante museum helaas dicht. Hierachter lag wel een mooie kleine wijk met heel veel kleurrijke kleine straatjes die me langzaam naar boven leidden waar een mooie uitzicht over de hele stad te zien was. Wat een enorme stad. Hij leek wel steeds groter te worden. Er waren hier ook een aantal galerieën, maar met een minder hoog niveau dan de kunst van Cuenca. Net even iets te makkelijk allemaal.

Na een korte wandeling terug naar het hotel, vond ik op mijn volgende tocht een gigantisch park met mooie bomen en standbeelden en hierna een enorme begraafplaats. Ik besef me dat ik al te vaak de woorden enorm, gigantisch en groot heb gebruikt, maar alles was hier ook zo kolossaal (om eens een ander woord te gebruiken). Een begraafplaats met duizenden graven en ontelbaar veel plaatsen voor urnen. Niet normaal. Heel indrukwekkend. In grootte net Pere La Chaise in Parijs, maar gelukkig hier niet met alle vernielingen en bekladdingen van de Jim Morrison fans. En de graven zijn hier ook wat moderner. Alles bij elkaar een schitterende plek. En middenin de stad. Heel bijzonder.

Na een lekkere fles Coca Cola, het was weer verschrikkelijk warm, eindigde ik vrij vroeg in mijn hotel. Ik beantwoorde nog een leuke email die ik van Tyla ontvangen heb. Ze is inmiddels weer terug in Londen. Leuk om van haar te horen. Mijn tv gaf me helaas geen beelden dus luisterde ik nog naar Doe Maar en viel in slaap. Vanochtend vroeg weer rond half negen naar het grote drukke busstation, waar ik vrij makkelijk na wat vragen de bus naar hier heb gevonden.

Een enerverend dagje weer dus met nu aan het eind eindelijk wat rust hier, heerlijk. Ik moet het hier bij laten, het internetcafé gaat sluiten. Kijken of ik wat kan drinken in de buurt. Iedereen de groeten.