Panoramatour

Gisteren voor een dag weg geweest van Riverside. Dat was eigenlijk wel even lekker. Met een groepje van zeven hebben we de Panoramatour gedaan. Een dag in een klein busje met chauffeur Trymore van landschap naar landschap, en natuurlijk ook langs toeristische marktjes, want in Zuid-Afrika wil iedereen verdienen aan je, of is het van je... Goed, mooie landschappen dus, al gingen de meeste mee voor de swing, een soort bungeejump. Onvoorstelbaar dat iemand dat durft. Vanaf een klein houten stellage aan een touw van zeventig meter een sprong maken van ongeveer honderd meter hoog. Alleen al bij het kijken ernaar werd ik zenuwachtig. En mijn medevrijwilligers deden het zonder te aarzelen. Niet normaal.

Goed, ik was mee voor die landschappen natuurlijk. Wel jammer dat het af en toe een beetje mistig was, zodat vooral de tweede stop geen enkel zicht gaf. Gelukkig bracht Trymore ons aan het eind hier toch nog terug en zagen we dus toch nog al weer een prachtig landschap. Het was wel een beetje jammer dat hij zich wel precies aan zijn tijdschema hield en dus in die mist een half uur bleef staan, voor hij naar het hoogtepunt reed, de Blyde River Canyon, het op twee na grootste canyon ter wereld. Vervolgens bleef daar eigenlijk te weinig tijd over, zodat we weer moesten haasten. Maar het was wel adembenemend mooi. Van tevoren had Tyla, die ik in Ecuador heb ontmoet en die ook in Zuid-Afrika is geweest, al gezegd dat ik hier heen moest gaan, en dat was zeker waar. Ik heb natuurlijk prachtige foto's kunnen maken de hele dag, in totaal zelfs 200!

Halverwege ook nog een heerlijke pannenkoek gegeten en voor mezelf een petje gekocht, die Ik nu ook op heb, met South Africa erop. Ik ben dus nu een echte toerist.

Hier binnen het park gaat het leven verder. Grace heeft ons verlaten, Marie, Emma, Nico B, Elly en Megan zijn vandaag gekomen. En ik heb vandaag voor het eerst de Clinic schoon gemaakt. Al weer een leuke klus. Hier verblijven de zieke aapjes, meestal met diarree. In totaal nu vier Velvet aapjes zoals de Vervets in het Nederlands heten. En ook kwam vandaag de rweede struisvogel, Rita, helemaal naar me toe toen ik ze weer eten gaf. Een teken blijkbaar dat deze vogels mij zien als iemand met autoriteit, zei Bob...

En natuurlijk was ook Charlie er vandaag weer. En ook heb ik Rosie even bij me gehad. Zij is ook een aapje wat we bij ons houden. Ze is aan het begin heel eenkennig, maar heeft me nu wel geaccepteerd.

En ook vandaag in totaal bijna twee en een half uur in Monty gezeten om de nieuwe verplaatste aapjes in de gaten te houden. Ze blijven anders op mij reageren dan op de rest, maar ze zaten wel weer op mijn hoofd en schouder en voeten. Misschien worden we toch nog vrienden.

Gisteren moest helaas wel Charlotte naar het ziekenhuis omdat ze een aapje in Quaretiene uit het kooitje had gehaald die haar hard in haar pols heeft gebeten. Dit is absoluut verboden, en dat wist ze ook, want ze is hier al drie weken. Niet zo slim dus.

Al met al ook vandaag weer een lange volle dag die al om 5.30 uur begon. Dat vind ik toch wel moeilijk, dat ik niet een dag kan uitslapen, Het is altijd vroeg, ook in het weekend. Toch wel een beetje vermoeiend..., zeker met die hitte erbij.