Coles

Mijn dag vrij. Ik ben net naar supermarkt Coles gelopen, een wandeling van 15 minuten. Ik kan nu alles al veel beter vinden. In een nieuwe supermarkt is het aan het begin altijd even wennen. Ik heb deze keer voor ongeveer 32 euro eten gehaald, compleet met peperdure tandpasta en deo... Ik heb sperzieboontjes, broccoli en aardappelen, met hamburgers en mayonaise gekocht. Lekker gezond weer. En ik heb een yoghurt toetje waar ik net al wat happen van op heb, heerlijk met schenkchocolade. Voor deze boodschappen een lekker en ook duur broodje op met een glas melk in een bar. Dat snappen ze hier niet, melk met lunch. Is ook heel raar, maar ja, ik hou er van... En nog even muggenspray gekocht, eigenlijk een week te laat, ze hebben me al aardig te pakken gehad.

Onder dit verslag vinden jullie, (of voor de trouwe lezers, eerder al ontvingen jullie een mail met... ), een nieuwe foto, ik harkend met struisvogel. Zo zien wij er dus uit als volunteers. De struisvogel is (samen met heel veel kangoeroes) altijd de eerste die gedag komt zeggen.

Ik heb vanochtend een kleding wasje gedaan, die is goed gelukt (alles ruikt lekker fris), alleen kwam niet alles droog uit de droger, een beetje klam. En dus ligt nu mijn hele bed vol kleren, nog even na te drogen. Ik heb vanochtend heerlijk ontbeten met gebroosterd rood en chocoladepasta die dan door de warmte een beetje smelt, heerlijk.

Op de kamer hebben we een nieuwe jonge jongen, Daniel, uit Engeland. Hij was op dag twee gelijk zijn portemonnee al kwijt, met credit card erin. Die is hier heilig, de credit card. Ik betaal er alles mee, zelfs de OV-bus kun je er mee betalen, handig. Balen voor Daniel dus, maar hij kan nog betalen met zijn smartphone, nog heiliger...

Nu is het weer tijd voor het zwembad. De regen die precies begon toen ik rond 11.15 u weg wilde stopte ongeveer een uur later. Het is vandaag ietsje minder warm. Wel nog steeds vochtig.

Hee wat leuk, Renate leest weer mee, en Helga. Wat ontzettend leuk dat ik zoveel volgers heb. Ik hoop dat jullie een beetje meegenieten daar. En pa, alle ledematen zitten er nog gewoon aan hoor. We mogen de krokokooien natuurlijk niet in. We staan veilig achter een hek. No worries. Want je hebt gelijk, je benen zijn de eerste die eraan gaan. Hoewel ze heel weinig eten maar. Ik denk dat ze van een been alleen de voet zouden opeten, haha.

Michiel had gisteren slecht nieuws, hij werkt in België ook in een kleine dierentuin en nu is er een dolfijn overleden, pas 7 jaar oud. Dolfijnen kunnen 60 jaar oud worden. Ik zag aan Michiel dat ie terecht natuurlijk aangeslagen was. Je bouwt toch een intieme band op met zo'n dier. Hij deed zelfs presentaties met die dolfijn.

Voor nu weer, mijn groeten. En tot morgen, al weer een dag vrij. Ik ga naar onze zoo om een rondje te lopen en lekker foto's te maken. En goed de plattegrond in me op te nemen, want het blijft soms nog steeds een doolhof. Vooral ook omdat er overal korte paadjes tussendoor zijn overal... Morgen zullen jullie het lezen. Eerst straks nog even Van Dik Hout op de oren...

Doeg.