Details

Bedankt voor alle lieve woorden over mijn ode. Ik ben nog wel een woord wat bij Sonja past vergeten, SLIM. Ik speel hier dus Wordfeud met haar en ze speelt ook met mijn moeder, mijn broer en zelfs met mijn schoonzus, en tot nu toe heeft ze volgens mij alles gewonnen. Ze kan het echt heel goed. Ze speelt het ook al 10 jaar. Echt knap. Ik sta nu wel in een nieuw spel voor op haar. Deze keer ga ik je pakken, schat.

Misschien leuk om even wat details te noemen: mijn code om de deur te openen van de kamer in mijn hostel is 0221#, niet door vertellen. Als ik plas moet ik met mijn rechterknie de bril omhoog houden, anders valt ie weer naar beneden. Ik heb eergisteren toch niet naar Van Dik Hout geluisterd, ik heb gekeken naar het tennis van The Australian Open. Nadal vloog er in de tweede ronde al uit tegen Amerikaan MacDonald. Spannende wedstrijd. Ik heb nog een keer gepoold met Michiel. Deze keer werd het 2 - 1 voor mij, in totaal staat het nu 6 - 1. Onze kamer is schoon gemaakt, dat was nodig. Ik heb ook schone lakens. Ik kan weer lekker schoon slapen. Helaas hebben de schoonmakers wel mijn boter en chocoladepasta weg gegooid. Deze stonden in de keuken toen ik even aan het appen was. Vijf minuten later, weg, nooit meer gezien.

Morgen gaan Lena, Jack en Laura al weer weg. Ze hadden vandaag hun laatste werkdag. Ze mochten op de foto met een koala beertje. Super lief. Voor de bezoekers kost dat 18 euro. Voor ons is het natuurlijk gratis. Ook vandaag had keeper Nathalie weer een private tour, met twee mensen die alleen maar aan het klagen waren. Die kost voor een bezoeker 115 euro. Daar zit dan een rondleiding in, ontbijt, lunch en twee foto's (ook met een kleine krokodil). Wel heel speciaal natuurlijk. Je kunt dan zelfs achter de schermen kijken, waar wij natuurlijk werken. Wij krijgen de uitgebreide versie van zo'n tour, maar daar betalen we ook voor. Jullie lezen het goed, ik betaal, en best veel ook, om hier te werken. Ik vind het het dubbel en dwars waard. Als je dat niet wil, kun je dit soort vrijwilligerswerk niet doen. Zo simpel is het. Dit is hoe ze in zo'n zoo hun geld binnen harken. Slimme jongens.

We gaan zo pizza eten, het afscheidsdiner voor de drie. We zijn dan drie dagen met maar drie. Dinsdag komen dan Anton (Zweden), Nadia (Denemarken) en Sonja (?), nee niet mijn Sonja, was dat maar waar, dan zou ik helemaal volkomen gelukkig zijn. Ik kom nu ook al een heel eind, hoor. Ik ben wel benieuwd naar de nieuwe vrijwilligers...

Er was nog een vraag van Britt over het eten. Of het hier anders smaakt. Ja, eerlijk gezegd smaakt alles lekkerder. Ook vandaag weer had Tony heerlijk voor ons gekookt. Wafels, stroop, sandwiches, stokbroodjes, eiersalade, bacon, worstjes, muffins, het kon niet op. Ik mis wel de lekkere maaltijden van Dillenburg-kok Richard, hoewel ik gisteren wel lekkere broccoli met aardappeltjes en hamburger gemaakt heb voor mezelf. Compleet met yoghurt en appel toe. Dus het eten hier is tot nu toe perfect. Ik geniet ervan.

Ik heb dit verhaaltje helaas twee keer helemaal moeten schrijven, heel frustrerend. Soms druk ik per ongeluk op het verkeerde knopje, ploep, alles weg. Mijn Dillenburg-collega's schieten nu in de lach. Zo kennen ze Karel weer, haha. Maar goed, alles staat er nu weer. Zucht. Als je het voor de tweede keer schrijft is het toch net even minder spontaan, maar ik hoop toch dat jullie het weer een leuk verhaaltje vonden... Tot de volgende.