Nog een keer krokodillen voeren

Weer een dag hard werken in Wildlife Habitat Port Douglas. Vandaag een mooi hoogtepunt. Het voederen van de zoutwater krokodillen. De vorige keer waren het dus de zoetwater krokodillen. Die van vandaag zijn echt mega groot. Het mannetje is drie meter lang. Hij glijdt langzaam door het water, heel verraderlijk. De vrouwtjes worden weg gelokt. En Christina liet een touw met daaraan een groot stuk vlees zakken vanaf de brug waar we opstonden. Met een sprong van anderhalve meter omhoog greep de krokodil zijn prooi. Maar Christina speelde een beetje met hem en trok het touw weer omhoog. Mis gegrepen. Uiteindelijk had de kroko toch het vlees in zijn bek. Spectaculair. Ik heb er foto's van, maar die zijn niet super. Dan maar een mooie van wel die grote krokodil.

Verder het Tropical Animal Rehabilitation Centre schoon gemaakt. Dat is zeg maar het ziekenhuisje waar zieke dieren worden opgelapt. Het was echt heel vies. Er wordt hier niet overdreven veel schoon gemaakt, als het om werkplekken gaat. Vooral zo'n plek voor zieke dieren moet eigenlijk elke dag gedaan worden, vind ik. Maar TARC is weer aardig schoon nu. Helaas kon ik mijn klusje niet helemaal af krijgen, omdat het busje terug al weer snel kwam.

In de ochtend het verblijf van de twee emoe's Airlie en Cas schoon gemaakt. We lokken ze met fruit eerst in een klein apart kooitje, want ze zijn onvoorspelbaar en dus gevaarlijk. Zelfs de keepers gaan niet met hen in de kooi. Snel maken we dan alles binnen schoon, we leggen eten neer en maken het water schoon. Dan mogen de vogels die een beetje op Pino van Sesamstraat lijken weer terug in hun eigen kooi.

En ik heb gisteren opnieuw de parkietjes en papegaaien terug in hun kooitjes gedaan voor de avond en nacht. Blijft een lastig klusje, elke dag weer. Eerst moet je ze zoeken en als je ze hebt gevonden, ook nog op je hand zien te krijgen of op een stok. We konden Ernie echt nergens vinden. Benieuwd of ze hem later nog te pakken hebben gekregen. Ik moest al weer weg. In de kooitjes krijgen ze dan gelijk een bakje met eten.

Verder veel fruit snijden (ik leer hier heel snel alle verschillende diëten) en afwassen, en natuurlijk harken om mee te beginnen. Gisteren begon het aan het eind van het harken ineens te waaien. Al onze lege gehakte paden lagen meteen weer vol met heel veel bladeren. Ach, we blijven lachen. Genoeg te doen, dat ook.

Jack en Laura zijn weg. Lena niet, ze blijft toch nog, ze gaat werken hier in het hostel. Leuk voor haar, ze wil dat graag. Ze verdient zelfs nog meer dan ik in Nederland. Ze moet wel voor haar verblijf hier betalen, maar toch kan ze flink verdienen. Wel gezellig dat ze blijft. Ze wil er misschien nog een baantje bij zoeken. Het werken hier is maar voor 20 uur per week.

Ik had nog een detail hier, bedacht ik me onder de douche. Deze is namelijk heel lastig, die douche. Als ik een millimeter naar links of rechts draai met de hete of koude draaiknop verandert de temperatuur van het water gelijk. Het luistert dus heel erg nauw. Ik douche hier dus koud, warm, heet, koud, warm etc.

Zo weer koken. Sperzieboontjes weer met aardappelen en hamburger. Morgen ga ik weer nieuwe boodschappen doen. Nog geen idee wat vanaf dan het avondeten gaat worden. Ik denk iets met zilvervliesrijst, als ze dat hebben. Vast wel. Boodschappen doen kan gelukkig dus ook op zondag, tot 18.00 u. Handig.