Fietsen

Mijn vrije dag. Ik heb heerlijk gefietst. Ik was al om 8.55 u bij de fietsenwinkel, maar die ging pas om 9.00 u open. Maar goed dat ik niet eerder was gegaan, dat was namelijk wel mijn plan. Compleet met helmpje op begon ik aan mijn reis. Eerst reed ik nog recht op een grote bus af, ik fietste namelijk aan de rechterkant, met mijn Nederlandse neus. Ze rijden hier dus links. Geen zorgen, alles doet het nog. Daarna ben ik via veel dure resorts en een interessante begraafplaats naar onze zoo gefietst en vanaf daar richting de bergen. Ik kwam in een groot bos terecht. Natuurlijk heb ik weer veel te veel foto's gemaakt. Veel mooie landschappen. Op de terugweg was ik zelfs even verdwaald, in een woonwijk, nota bene. Waar was nou ook al weer die zoo? Onderweg nog wat drinken gekocht, het was weer zo ontzettend warm. In totaal heb ik 2 liter water, 1 liter cola, 0.5 liter ananas soda en een bananen smoothie gedronken, en dan hoef je bij thuiskomst eigenlijk nauwelijks te plassen, zo gaat dat hier.

Ik wil na mijn ode aan mijn lief, nog een ode brengen, aan de smartphone deze keer. Reizen als backpacker kan niet meer zonder smartphone. Dat geldt zelfs voor mij. Ook ik ben verslaafd aan dat gekke kleine apparaatje. Hoewel ik geen Australisch simkaartje heb gekocht. Ik kan hier dus niet bellen. Ik mis het niet. Ik app en blog met de smartphone, en ik mail en Wordfeud met de tablet. Prima.

Je kan met jou bellen.

Je kan met jou mailen.

Je kan met jou fotograferen.

Je kan met jou what's appen.

Je kan met jou op internet.

Je kan met jou toers boeken.

Je kan met jou betalen.

Je kan met jou spelletjes spelen.

In jou zit soms je rijbewijs.

In jou zit zelfs je paspoort.

Je kan met jou reken sommen oplossen.

Je kan met jou de weg vinden, met mooie plattegronden.

Je kan met jou notities maken.

Je kan jou als zaklamp gebruiken.

Je kan jou als onderzetter gebruiken.

Je kan met jou tafeltennissen.

Je kan, ja, je kan.

Maar wat je niet kan, is kijken en zien met jou.

Sterker nog, door jou zien we zelfs minder. Hoewel we meer vast leggen, dat wel.

Blijf kijken en zien.

Laat je zelf verrassen.

Ik heb ondertussen ook mijn titel voor het boek van deze blog bedacht. Ik ga namelijk van al deze verhaaltjes een mooi boek laten maken, op waarbenjij.nu. Dat is, buiten jullie allemaal informeren, voor mij ook een belangrijke reden om elke dag te schrijven. De titel wordt, Ik in Australialalalala. Ik denk eraan om de foto die ik hierna post op de voorkant te zetten. Tenzij ik een nog toepasselijkere ga maken.

Het is hier vandaag een feestdag, Australian Day, dan gaan zelfs de prijzen omhoog (hup een euro erbij), en ook veel winkels waren dicht, of ze sloten soms eerder. Ik moest mijn fiets en mijn helmpje vastmaken aan het hek en het sleuteltje door de brievenbus gooien.

Dat was het weer voor nu. Groetjes...