Het einde in zicht

Kledingwasje aangezet in onze laundry hoek. Vier dollar muntjes erin en hup, hij gaat draaien. Ik ben vanochtend voor het ontbijt alleen begonnen aan mijn opruim project. Niemand van de vrijwilligers wilde me helpen. Maakt niet uit, doe ik het alleen. Aardig wat plastic golfplaten verplaatst en toch nog die lange paal, samen met een andere paal en een plank. Blake heeft me geholpen, want het was te zwaar voor een persoon. Scotty was er niet, Adam wel, dus gelijk met hem afgesproken dat ik gewoon lekker eigenwijs door ga met opruimen. Dat onkruid van Scotty vind ik wel prima. Het einde is inderdaad in zicht, van the project.

Na het ontbijt Jason reptile boy geholpen met een kleine vogelkooi. Er is een groepje van zeven parkietjes die een paar weken in quarantaine hebben gezeten. Ze gaan over naar Wetlands waar ze heerlijk rond kunnen vliegen. Maar deze stap is ietwat te groot om in een keer te maken, dus gaan ze eerst in een kooitje voor drie dagen om alvast te wennen aan Wetlands. Dus oud zand eruit, en nieuw zand erin. Takken vast gemaakt om op te zitten en takken met bladeren ter versiering en om mee te spelen erbij gedaan. Als de grote gaten in het kippengaas worden dicht gemaakt door de klusjesmannen, kunnen ze er met z'n zevenen in binnenkort, de parkietjes. Jason liet me nog een mooi computerprogramma zien, waar alle dieren van het hele park in staan, allemaal op naam..., of had ik dat al eerder geschreven? Ik weet het even niet meer.

Na de lunch ging Jason naar huis, en ik stond samen met reptile boy Sam. Hij had niets voor me te doen, wat een verrassing, dus heb ik Christina gevraagd of ik alle naambordjes in het hele park mocht schoon maken. Die dus de verschillende dieren aanwijzen, of soms extra informatie geven over de dieren. Daar was ze heel blij mee. Ik had al eerder gezien dat sommige echt heel smerig waren. Zo gezegd, zo gedaan. Leuk klusje, heel relaxed. Ik heb bijna alle bordjes gedaan, ik denk iets van 200 of zo...

Tot slot afscheid genomen van Christina. Ze is er morgen en vrijdag niet, mijn laatste twee dagen. Ze gaat me missen, ze vond me 'one of a kind', leuk om juist van haar te horen. Ik heb haar gezegd dat ik het een geweldige zoo vind en haar een perfecte baas voor ons vrijwilligers. Mooi.

Gisteravond hadden we het feestje van Julie en Nathalie. Wat wonen ze mooi, prachtig. Heel ruim allemaal, met een fantastisch zwembad, nog groter dan onze hier, waar we gelijk in sprongen. Er waren veel keepers. Blake, Kacey (onze chauffeur), Helene, Renee (de baas), Nicole (hoofd van de receptie), Jason (chauffeur van de meiden) en natuurlijk Julie en Nathalie. Ze hadden pizza besteld, super. Er was veel te veel dus ik heb straks nog een pizza hawai, die ik heb meegenomen naar hier. We deden een rondje, wat is je minst favoriete shift. Ik koos natuurlijk voor R2, de reptielen, omdat je dan niets te doen hebt. Na mij waren er nog meer die dezelfde keuze met motivering maakten. Ik ben dus niet alleen met deze mening. Arme Jason, hij kon er gelukkig om lachen. Uiteindelijk was ik rond 22 u weer terug. Een gezellige avond.

Ik hoef dus niet te koken vandaag. Kijken wat de avond wel gaat brengen. Vanochtend om 10.30 u zaagde ik mijn hele vakantie door, ik was toen precies op 50%. Vanaf nu worden het dus minder dagen nog dan dat ik heb gedaan...maar voorlopig zit ik er nog lekker in.