De vrijwilligers

Ik mis mijn project en vooral de mede vrijwilligers. Ik besef me dat ik eigenlijk weinig over ze geschreven heb. Het is wat laat, maar het kan nog net. Dit is hoe ik ze ga herinneren.

Holly, gezellige vrouw die veel te zeggen had, ze kon echt heel goed poolen. Leuke vrouw. Arabele was vrij stil, ik heb eigenlijk niet veel met haar gesproken. Ik vond het wel leuk voor haar dat ze nu Will hier had gevonden. Daardoor kwam ze wat meer los, praatte ze meer. Samen lagen ze tot laat in het zwembad. Will was echt super grappig. Hij praatte onverstaanbaar snel Engels, en bleef de hele dag dollen, ik hield er van. Hij sprak veel gesproken teksten in voor zijn maten in Engeland. Betty was ontzettend aardig, heel rustig en vrolijk. Een mooie vrouw. Voor haar leeftijd (18 jaar geloof ik) was ze al heel wijs. Zou dus kunnen dat ik haar nog ga tegenkomen in Amsterdam. Anton, bleef een verhaal apart. Hij kon nog steeds niet vol genieten. Toen we met z'n allen om 22.30 u in het zwembad sprongen, stond hij op de kant. Hij had geen zwembroek mee en er nog steeds geen gekocht. Jump in, riepen wij, maar hij deed het niet. Ik hoop dat hij zijn geluk nog gaat vinden. Hij kon goed drinken, wodka en rum. Over Michiel heb ik wel al meer geschreven. Hij heeft me echt super geholpen met mijn smartphone hier. Voor mij allemaal abracadabra. Ik kan nu dus binnen Australië goedkoop bellen, handig hier. Ik ben benieuwd of hij mij nog wat foto's van dieren mailt die hij met zijn goede camera heeft geschoten. Die waren echt prachtig. Jacob was mijn poolmaatje. Uiteindelijk heeft hij de meeste potjes gewonnen, 13 - 8 was het geloof ik. Zijn filmpjes met zijn drone waren geweldig, hij was echt heel grappig en zo ongelofelijk aardig. Sonia kwam aan het eind ook wat meer los. In het begin trok ze zich veel terug, jammer. Maar ik heb toch meerdere keren goed met haar gesproken. Ze was dus veganist, en heel uitgesproken. Leuk dat ze thuis Sedric heeft, een leuke man voor haar. Nadia is ook al langs gekomen. Ontzettend aardige en heel grappige vrouw. Ze verkocht petten aan studenten in Denemarken. Ik speel nog steeds Wordfeud met haar, leuk om te doen. Met haar veel het grapje, c-r-a-zy mogen maken, b-e-a-utiful (uit de film the Truman show), Lena had ik ook al genoemd. Uit Duitsland dus. Een hele lieve, attente vrouw. Ze werkt nu in de hostel, benieuwd hoe lang ze daar nog zal blijven.

Even een korte blik nog over mijn teamgenoten in Port Douglas. En nu weer het vizier op de reis. Zo een toertje, met een kabelliftje een hoge berg op, en met een trein weer terug, ik ben benieuwd. Vanavond het verhaal.