Murphy's law

Even een rustige dag. Vanochtend lekker uitgeslapen voor mijn doen hier, tot 7.30 u. Kort ontbeten en toen wat dingetjes gaan regelen. Inmiddels is Murphy's law hier in werking gegaan. Mijn tablet swipet niet meer, erg vervelend. Ik kan 'm nog wel gebruiken, maar dus niet meer met mijn vegende vinger naar de volgende pagina. Geen flauw idee waarom, en ook niet hoe ik het moet oplossen.

Vervolgens ging ik hostels boeken. Dat was natuurlijk weer een gevecht tegen de techniek. Paswoorden, codes, er komt geen eind aan. Maar het lukte toch om mijn verblijf in Noosa te verlengen, tenminste daar ga ik nu even vanuit. Ook de hostel in Brisbane is inmiddels geboekt, maar bij Byron Bay maakte ik een foutje. Ik heb ergens, weer geen flauw idee waar, een knopje ingedrukt dat ik voor twee mensen wilde boeken. Natuurlijk ben ik maar alleen. Omdat ik zeker wist dat ik voor een persoon boekte (100% goed ingevuld) op confirm gedrukt en hup alles wordt vast gelegd. En je betaald Hostelworld gelijk 13% reserveringskosten. Nu heb ik dus voor twee betaald. Niet voor het bed zelf, want ik heb de hostel gelijk gebeld, en daar hebben ze het aangepast, naar een persoon dus. Ik moest vervolgens Hostelworld contacten om mijn reservering geld terug te kunnen krijgen, ik denk iets van 40 euro. Mijn eerste mail kwam gelijk terug en op mijn tweede mail kreeg ik een automatisch antwoord dat ik een gemaakte boeking niet kan aanpassen. Hostelworld heeft geen telefoonnummer (het is puur een online service), dus daarmee was het klaar. Goed, min 40 euro, denk ik. Het is niet anders. Misschien komt er toch nog een antwoord op mijn laatste mailtje.

Vervolgens zag ik een oud SMSje van Optus, mijn provider van mijn Australische mobiele nummer, dat ik mijn prepaid moest ophogen. Ik liep vervolgens continu vast op het wachtwoord. Ik kreeg mezelf niet ingelogd. Op een gegeven moment werd ik zelfs een uur geblokt, kon ik er helemaal niet meer in. Een extra beveiliging natuurlijk, voor misbruik en diefstal. Ik ben toen maar een uurtje gaan zwemmen hier vlakbij in een groot buiten zwembad. Was wel even ontspannend, lekker water. Na nog wat boodschappen gedaan te hebben, net gechat met een Optus medewerker, die mij nu gerustgesteld heeft. Ik kan blijven bellen, en van internet gebruik maken. Het ziet er allemaal dus nog normaal uit. Wel fijn, want zonder deze extra techniek is het echt een stuk lastiger reizen geworden in 2023. Vroeger wisten we niet beter. Nu zit alles in dit stomme kleine apparaatje, de smartphone.

Toen was ik mijn rode petje kwijt. Ik dacht, wat kan er nog meer mis gaan vandaag? Maar toen ik naar mijn favoriete luie stoel liep hier in de tv-room om dit verhaaltje te typen, zag ik daar mijn petje liggen. Misschien is dat nu het einde van alle pech vandaag. Fingers crossed.

Ach, dit soort dagen horen er ook bij. Zeker als je net zo twee succesvolle dagen hebt gehad. Ik blijf lachen hier. Ik zal het wel overleven. Morgen gaat de reis verder, rond 11.30 u naar Rockhampton. Schijnt een beetje saai te zijn. Jullie gaan het lezen. Ik ben er maar een dag. Daarna staat Rainbow Beach op het programma. Daar verwacht ik wel iets meer van...