Nomads Noosa

Aangekomen in hostel Nomads Noosa na een twee en een half uur durende bustocht, soepeltjes, met zelfs nog een korte stop om snel een cappuccino te scoren. Deze keer had ik helaas niet twee stoelen, plek 3b, naast mijn 3a werd bezet gehouden door een jonge dame. Dit hele land wordt overspoeld door jonge dames. Ik denk dat 75% van de mensen die ik ontmoet op mijn reis jonge vrouwen zijn tussen de 18 en 25 jaar. Ik ben zelf ook hier in Nomads weer absoluut de oudste (van de mensen die ik gezien heb tenminste). Ik zie maar heel zelden iemand boven de 35 jaar. In Freedom Hostel sprak ik wel een wat ouder koppel, gewoon Australiërs. Ook in de Greyhound-bus is iedereen onder de 30, en bijna allemaal vrouw. De mannen die ik dan zie, zijn ook twintigers, allemaal coole gasten...

Ik moet ook hier in Nomads weer wachten tot 14 u om mijn kamer in te kunnen (het is nu 12.30 u), kamer 18 deze keer (in Rainbow Beach had ik kamer 17). Het is me gelukt om al in te checken, maar dat ging niet van harte. Deze plek gaat de geschiedenis in als dieptepunt in de wondere wereld van het moderne reizen. Je moet hier de deur van je kamer openen met je smartphone, wie verzint er zoiets? Om dat te kunnen doen moet je een app down loaden, een matrix scannen, een account aanmaken, je credit kaart gegevens invullen, een code ophalen op je e-mail, intoetsen, honderdtwintig poorten door en in mijn geval natuurlijk dus helemaal vast lopen. Op de een of andere manier is het toch gelukt, geloof ik. Ik had blijkbaar al betaald, werd mij verteld. Ik hoop zo om 14 u dan dat de vriendelijke receptiedame, ook hooguit 25 jaar (ze schoot twee keer in de lach omdat ik iedere keer stuntelde met de techniek) mijn smartphone inderdaad zal activeren en dat kamer 18 voor mij open zal gaan. Ik heb er nog niet veel hoge verwachtingen van. Ik ga het zien. Ik ben echt de enige die keer op keer dit technische gevecht moet trotseren. Iedereen, echt al die jonge mensen hier, een generatie onder mij dus, doen tik tik tik, en hup ingelogd. Bij mij komt er altijd een punt dat ik vast loop. Goed, nu anderhalf uur wachten dus, om te zien hoe nu verder. Overnachten zonder smartphone is hier dus inmiddels helemaal onmogelijk geworden. Dat is toch erg, jongens?

De eerste indruk is wel een relaxte plek hier. Ik zit nu in de recreatieruimte, een kroegachtig hol, waar waarschijnlijk 's nachts veel gefeest zal worden. Het ruikt lekker naar bier, zoals ook het Nederlandse nachtleven ruikt. Er is een mooi zwembad. De kamers zien er op het eerste gezicht mooi en schoon uit. Ik ga hier twee nachten slapen, vandaag, zondag op maandag, en woensdag op donderdag. Daar tussenin zit ik op Fraser Island. Mijn toer begint morgenochtend om 7 u al. Het zou weer kunnen dat ik daar geen WiFi heb. Dan komt mijn volgende verhaaltje dus pas woensdag ochtend, jullie tijd. Twee dagen even pauze van mijn kant, het is even niet anders. Maar Fraser is wel een hele populaire plek, dus misschien toch wel WiFi, jullie komen er weer snel genoeg achter.

Nu even een muziekje op de oren om de tijd te doden. Ik heb wel een super chille bank nu. Zit lekker. Daar hoefde ik niet eens voor in te loggen, gewoon een analoge bank, ze bestaan nog, fijn...