Praveen

Hallo allemaal. Vanuit Kundapura mijn volgende verhaaltje.

Gisteravond om ongeveer 18 uur ben ik aangekomen hier in Kundapura. Het was dus geen rit van 9 uur, maar bijna 11 uur. Op zich was het een zeer comfortabele reis. Ik had dus een relaxe-stoel, die je een stukje achterover kan klappen. Onderweg hebben we twee stops gemaakt, waar ik een lekker kopje koffie heb genomen. De koffie is hier erg lekker. Het zijn hele kleine kopjes met veel suiker, net zoveel als ik er thuis altijd zelf ingooi, en melk. Als je zwarte koffie wil, moet je dit vantevoren vragen. Onderweg in de bus behalve natuurlijk van de mooie landschappen (met helaas wel heel veel grote reclameborden erin) genoten (vooral veel palmbomen), en een beetje dommelen, ook nog naar Umoja van Blof geluisterd. Met de buitenlandse invloeden op deze CD de ideale achtergrond-muziek onder mijn roadmovie van India:

of het ooit terecht is
dat het een gevecht is
om gewoon ergens te zijn

om te wonen en te leven
ook al was het maar voor even
echt een mens te kunnen zijn

en dan los te komen van je plaats
en tijd...

(Mens - Umoja - Blof)

Grappig ook dat bijna de hele weg hier naar toe aan de weg wordt gewerkt. Ze zijn bezig om van 2 banen naar 4 banen te gaan, en dus ligt echt alles open en is het wederom erg chaotisch en druk.

En toen kwam ik natuurlijk hier aan in Kundapura. Even aan het begin een beetje lastig om een telefoon te vinden, maar de mensen zijn hier zo behulpzaam. Een riksja bestuurder heeft voor me gebeld naar Praveen en hij was er binnen 5 minuten. Samen met inderdaad Joy! Wat fantastich om hen hier weer te zien. Natuurlijk met volle glimlach.

Achter op de motor zijn we naar Praveens huis gereden in Tallur, een klein dorpje vlakbij. Daar heb ik zijn vrouw, zijn zoon Ravin van 3 jaar, en zijn moeder ontmoet. Echt een heel warm ontvangst. Trots lieten ze mij hun kerstlandschap zien, een beetje zoals bij pa en ma thuis en bij Thea en Broer Herman, maar dan zonder sneeuw en in dit geval buiten, maar wel ook met heel veel lichtjes. Het zijn super aardige mensen. Het is op zich moeilijk om te praten met deze familie, omdat eigenlijk alleen Praveen Engels praat. Ravin was erg blij met het auotootje wat ik voor hem bij me had en ook had ik stroopwafels voor ze meegenomen, die niet eens zo heel erg gesmolten waren. Het is hier ongeveer 35 graden nu. Helaas zijn de foto's die ik op had gestuurd hier nooit aangekomen. Gelukkig had ik toch nog voor Joy en Praveen een foto meegenomen. En jullie raden het al, ook deze werd breed lachend aangenomen.

We hebben na een heerlijke koude douche lekker gegeten en een paar biertjes weg gedronken en daarna moest Joy helaas al weer weg, terug naar Bangalore met de nachtbus. Ik heb geslapen in mijn eigen kamertje in Praveens huis. Een beetje een hard bed, maar toch heb ik lekker geslapen. En ook hier heb ik geen mug gehoord.

Voor straks ga ik naar Praveens werk, die hier in Kundapura iets met computers doet. Hij blijkt te zijn gestopt met het leiderschap voor FSL, waar ik hem dus van ken. Hij vertelde mij nog wel dat hij in totaal 25 kampen heeft gedaan voor FSL (en Joy zelfs 90!). Mijn kamp in Goa was zijn favoriete kamp, zei hij, en ook ik heb daar nog erg leuke herinneringen aan. Hun geheugen is echt belachelijk goed: ze konden nog heel veel verhalen die ik heb verteld herinneren, en wisten nog al de namen. Erg grappig.

Tot zover vanuit een zeer modern airconditioned internetcafe aan de westkust van India, met een supersnelle verbinding, en een perfect toetsenbord deze keer. Tijd voor lunch.

Ik hoop dat thuis alles goed gaat. Leuk dat aardig wat mensen thuis mee lezen. Bedankt voor al jullie reacties.

Voor nu weer veel groeten!