Terug in Bangalore

Ik ben weer terug in het mierennest Bangalore. De busreis van gisteren duurde deze keer zelfs 12 uur. En dan ineens midden op een drukke straat naast het grote busstation stopt de bus, staat iedereen op en moet iedereen er snel snel uit. Ze gooiden mijn rugzak, die onderin de bus achter een luikje lag, op straat en ik moest snel mijn kleine rugzakje pakken om op tijd uit te stappen. Welkom terug in chaotisch en belachelijk druk Bangalore dus.

Ik heb het al geschreven, maar het kan geen kwaad het nog eens te doen: mijn verblijf bij Praveen was geweldig. Nog een paar kleine ervaringkjes daar:

Reena heeft daar, precies zoals mijn moeder altijd doet als ik op bezoek ben, mijn kleren gewassen. Toen ik ze droog van de waslijn haalde en ze op mijn rugzak gooide en vervolgens met Praveen ging zwemmen, heeft Reena ze keurig voor me opgevouwen en netjes op bed gelegd. Zo lief en respectvol. Ze is een echte huisvrouw die zorgt dat alles in huis netjes is en goed verloopt. Mooi om te zien. En ik zei het al eerder, ook al het eten, wat heel belangrijk is hier, was geweldig. En de koffie en het water.

Zaterdagavond toen we terug kwamen van het eten in een restaurant, was er een toneelvoorstelling op een plein in Tallur. Gedurende 6 maanden is er elke avond zo'n stuk in steeds weer een andere plaats, gespeeld door 40 verschillende groepen. Het duurt van 21.30 u tot 7.00 u, (echt waar) en er is livemuziek en acteurs met mooie kostuums die dansen, zingen en een mono- en dialoog voeren. Er waren denk ik 150 toeschouwers. Erg leuk om te zien, maar natuurlijk begreep ik er niets van. Het was in de lokale taal van Karnataka, zoals het gebied daar heet. We hebben uiteindelijk maar een kwartier gekeken. Of het ook literair theater was weet ik dus niet Branoul-vrienden...

Ook op de zaterdag nog heb ik hier een groepje andere reizigers ontmoet die ook voor FSL werken en toen in een soort introductieweek zaten in Kundapura. Leuk om zelfs met een van hen even Nederlands te kunnen praten. Verder kwamen ze uit Finland, Amerika en Hong-Kong. En zondag heb ik ook nog een Duits meisje ontmoet die ook voor FSL een lange termijn project doet. Leuk om ook met hen te praten.

En eergisteravond heeft Praveen me meegenomen naar een trouwerij. De echte trouwdag was gisteren, maar het is een traditie om een dag voor de dag met alle familie en vrienden bij elkaar te komen voor een feest. Er zijn dan twee feesten, een voor de bruid en een voor de bruidegom. Allebei in het ouderlijk huis of in sommige gevallen in het eigen huis.

Er zijn liederen, er is voor iedereen (ik denk zo'n 250 mensen) eten en drinken en er is een grappig ritueel dat bijna iedereen de bruidegom, de best-man en in dit geval een broer, insmeert met kokosnootmelk. Dit schijnt heel goed te reinigen. Ze doen dit ook als iemand overlijdt, het lichaam zo insmeren. Het is hier ook heel normaal dat je onuitgenodigd naar een trouwerij komt. Iedereen neemt zijn moeder en de buurman mee, ook al kennen die het koppel helemaal niet. Zo komen er op een normale trouwerij soms wel 1400 mensen. En die krijgen dus allemaal eten en drinken. Geweldig. Zou dan de fotograaf daar ook iedereen op de foto moeten zetten, zoals ik dat ooit deed in Nederland, vraag ik me dan af...?

Op weg terug naar Praveens huis hebben we keihard op de motor Hotel California en The summer of 69 gezongen. Dit zijn de favoriete 'Engelse' liedjes van Praveen:

oh, and I always wanna be there,
those were the best days of my life

(The summer of 69 - Bryan Adams)

Ik zit nu in Bangalore weer in het zelfde hotel als vorige week. Dit was me goed bevallen dus. Gisteravond na mijn aankomst rond 10 uur heerlijk naar voetbal gekeken. Real Madrid heeft met 5 - 1 gewonnen. Verder moet ik zeggen dat ik niet veel mee krijg van het Wereldnieuws, laat staan het nieuws in Nederland. Wat mooi dat Sven Kramer weer op dreef is! Hoe is het met Ireen Wust? En Pauliene van Deutekom, die vind ik dan weer erg leuk, maar ik geloof niet dat zij nog mee doet.

En ik las iets over hoog water en doorgebroken dijken? Wat is er precies aan de hand?

Opnieuw wil ik jullie allemaal bedanken voor alle leuke reacties. Zoals jullie schijnen te genieten van mijn verhalen, zo leuk is het om bijvoorbeeld mijn tante Corrie in mijn mailbox te vinden hier, zonder alle anderen tekort te doen, maar dat snappen jullie wel...! Dat is echt heel erg leuk! Hou me op de hoogte. En ook leuk vond ik het om te lezen dat jullie mijn vehalen voorlezen op het steunpunt in het Leon Jaspershuis. Daarom ook voor alle geweldige bewoners daar, heel veel groeten!

Tot snel dan maar weer!