Karaikal

Gisteren in Bangalore nog even wezen sight seeing, hoort ook bij een vakantie natuurlijk. Ik ben naar Vidhana Souda geweest, het gebouw van de regering. Erg mooi groot ding, maar helaas niet (zoals bijvoorbeeld in Parijs) met een mooi groot plein er voor en dus lastig te fotograferen. Daarna nog in het Freedom Park geweest. Was ook de moeite waard. Dit is een oude gevangenis, die ze heel modern hebben opgeknapt. Het is nu dus een mega groot park, met nog hier en daar wat toeristische dingetjes. Zo sluiten ze nu in een barak een aantal menselijke poppen op, en is er ook nog een executiepodium te zien. Ik werd trots rond geleid door een grappige man, die natuurlijk aan het eind geld wilde... Daarna rustig terug naar het hotel gelopen door de stad.

Ik ben in Karaikal nu. Na een slopende bijna onmogelijke tocht. Gisteravond om 19 uur ben ik naar Shanti Nagar gereisd, een groot busstation in Bangalore. Daar vertrok om 21.30 uur mijn bus naar Pondicherry. In de tijd hier tussen een sudoku gemaakt. Het lijkt wel of ik hier nu sneller en intenser kan nadenken, want ik vulde deze puzzel echt heel erg snel en simpel in. Kan ook zijn natuurlijk dat het gewoon een belachelijk makkelijke sudoku was...

Goed, toen dus in de nachtbus, waarin ik zowaar nog redelijk heb kunnen slapen. Ondanks al de verschrikkelijke hobbels en kuilen in de onvoorstelbaar slechte wegen hier. Ik kwam vanochtend om half 7 aan in Pondicherry in drie stukken... en toen vertrok mijn volgende bus naar Karaikal al weer om 8 uur. Ik had bedacht dat deze er ongeveer 2 en een half uur over zou gaan doen, maar dat werd dus helaas 4 en een half uur. Iedere keer dacht ik dingen te herkennen, maar ja, dat heb je hier wel vaker, want alles lijkt op elkaar. Uiteindelijk dus toch hier aangekomen. Al vrij snel lukte het me om een hotel te vinden, al is het wel een vrij dure deze keer. Al de andere zaten vol. Ik betaal nu 9 euro. Leven voor 10 euro per dag gaat dus vandaag even niet lukken. Maar ik moet zeggen dat het met mijn budget best goed gaat. Ik heb tot nu toe iets meer dan 85 euro uitgegeven in totaal.

Ik heb inmiddels een plek gevonden waar ik morgen een fiets kan huren om naar Karaikal Medu te fietsen, het dorp waar we zo hard hebben gewerkt in 2005. Ik ben echt heel benieuwd hoe het er nu uit ziet en of er iets veranderd is. Het is een fietstochtje van ik denk 5 kilometer.

Nog even een paar leuke kleine dingetjes: iedereen heeft hier zwart haar. Natuurlijk zijn de wat oudere mensen hier soms wel grijs, maar ik heb het idee dat ze vaak toch hun haren verven. Ik heb verder alleen nog iemand met rood haar gezien. Wat ze hier heel veel doen is ja schudden met hun hoofd. Ze knikken dus niet, maar schudden met de bovenkant van hun hoofd naar links en rechts als ze ja bedoelen. Erg grappig. Ik moet wel zeggen, ik vind onze ja toch duidelijker... Nee is hetzelfde als bij ons. En er staan hier nog minder bewegwijzeringsborden dan in Belgie. Vandaag in de bus hier naar toe heb ik er een paar gezien, maar het houdt niet over. Hoe is het mogelijk dat zo'n buschauffeur dan toch overal feilloos de weg weet, vraag ik me dan af. Gewoon 9 uur achter elkaar in volle vaart foutloos rijden. Knap hoor. Vooral dus omdat alles zo op elkaar lijkt, maar dat vinden de mensen hier natuurlijk dan weer niet.

Bedankt iedereen weer voor de leuke reacties, zelfs van neef Jan, hoe lang is het geleden dat ik jou gezien heb? En Esther Bonny Ruiterman, en Renate, het worden stroopwafels voor je broer..., en Kees en Tineke, en Ruud en Joke, doe Janny en Monique de groeten, en Danielle en Ivonne en Hinke, zo nieuwsgierig naar jouw ervaringen in dit mooie land, en Cristel, en Rick, en Ellen, en Samantha, en buurvrouw Jolanda, en Marianne, ik denk aan je als ik mijn schoenen aantrek 's ochtends, en Herman, en tante Corrie, en Merel, en die andere Merel, en Schoe, ook te lang niet meer gezien en Maciek en Arjan, en Margo, de voorleesjuf, en taxi-Ria, neem nog een koffie van mij, en Jose, en Jackie en de familie, het valt niet mee om een ansichtkaart te vinden in dit land zoals beloofd voor Rens..., en schrijfjuf De, succes met het zoeken naar taalfoutjes weer en pa en ma natuurlijk en alle anderen die ik toch nog vergat nu... Echt leuk. Ja... Josje natuurlijk, die trouwens vandaag jarig is! Van harte, ik hoop dat je dit op tijd leest...

Vraag me af, kunnen jullie ook elkaars reacties lezen? Ik dacht van wel. En Margriet, erg leuk dat je zo van mijn verhaaltjes geniet en zo jaloers bent. Is niet altijd te benijden hier hoor wat ik mee maak, je had me uit die bus van vanochtend moeten zien stappen, zucht. Meer dood dan levend. En ik ben heel blij met de portemonnee die ik van jullie heb gehad. Ik gebruik er nu twee, een voor de Dollars die ik nog niet nodig heb gehad en een voor de Ruppees. Handig.

Heel veel groeten weer. Ik geloof dat mijn Engelse blogje nog niet op de FSL India Blog staat. Maar hou ook deze in de gaten, ik heb inmiddels een verhaaltje geschreven.