Zeven jaar later

Het is echt gek en vooral te gek om hier te zijn. Gisteren dus een prima fiets gehuurd en rustig naar het dorp gefietst. Op de reis heen dacht ik nog, er zal waarschijnlijk niet veel veranderd zijn, maar daar zat ik goed naast! Het was bijna niet terug te herkennen. Er is een heel nieuw dorp uit de grond getrokken, ongelooflijk, groter dan mijn geboortedorp Rijswijk. Ik schat zo'n 300 nieuwe huizen en misschien nog wel meer. Dit nieuwe dorp, Kilinjalmedu, ligt naast het dorp waar wij werkten. Er zijn betere wegen nu, ook daar naar toe. Ik herinner me vooral nog de slechte hoofdweg, die nu mooi breed is geasfalteerd. Gek genoeg zijn al deze nieuwe huizen dus maximaal 6 en een half jaar oud, maar zien ze er nu al uit of ze er al 30 jaar staan. Het onderhoud aan de huizen is niet gewoon slecht, ze onderhouden het gewoon helemaal niet. Toch zag ik ook nog wel goed geschilderde huizen.

Op de plaats waar FSL met 'onze hulp' 7 jaar geleden ongeveer 80 tijdelijke huizen bouwde van houten palen met platic, soort golfplaten muren, staan nu ook huizen van steen. En er is zelfs op een van die plaatsen een groot wit gebouw neer gezet. Ik weet niet waarvoor dit gebouw is, ik heb geprobeerd te praten met mensen, maar ze spreken hier nauwelijks Engels. Tussen al deze veranderingen herkende ik vooral nog de bushalte waar we altijd aten tussen de middag en de kleine school, die wij hebben opgeleukt met stempelkunst en andere versieringen. Ook deze school stond er verlaten en verwaarloosd bij. Ik herkende hem bijna niet, maar de schilderingen waren nog tussen de viezigheid door te zien.

Verder moet ik zeggen zijn er wel veel dingen nog wel hetzelfde. De tempel, sommige kleine winkeltjes en meer richting de zee zijn ook veel straten en huizen nog hetzelfde. Opvallend is ook dat het strand weg is... De zee is ineens 20 meter dichterbij gekomen. Opwarming van de aarde misschien? Ik hoor Wim op het Jaspershuis al zeggen, onzin... en hij kan het weten, als weerkenner bij uitstek.

Ook ben ik op bezoek geweest bij Segar en haar gezin, wat ik toen ook met Loredana, mijn toenmalige daar ontmoette vriendin, heb bezocht. Net als toen werd ik ook nu weer overladen met eten. Koffie, cake, idly met sambar (wat ik eerder trouwens fout uitlegde, het is de rijst die idly heet en de soep is de sambar), fruit, dosa en nog veel meer. Ik werd gelijk uitgenodigd bij de buurman, die een soort rouwdienst had met heel veel dorpsgenoten, omdat zijn vader was overleden. Met ook hier weer, drie keer raden, veel eten. Trots werd ik daar ontvangen en in een rustig kamertje mocht ik al het lekkers proeven. Heel bijzonder.

Daarna begon het wachten... Lavagnha, de dochter van gastvrouw Segar, zou er zo aankomen. Ze moest uit Pondicherry komen. Toen Segar om 12 uur belde was ze nog niet eens vertrokken. Ik weet niet zeker of ze nou speciaal voor mij kwam, die hele 150 kilometer, maar het zou me niet verbazen. Om 16 uur, na een kort motortochtje met Hari, en weer terug in het dorp, ben ik toch nog even gaan kijken naar ons huis waar ik toen 7 weken heb gewoond, een paar kilometer fietsen. Hier was helemaal niets veranderd. Weer terug in het dorp om 18.15 uur was Lavagnha er nog niet. Het gezin leefde rustig door en ik kon gelukkig toch nog een beetje tv kijken ondertussen, de film Rocky. Ik zat een beetje in de rats over mijn gehuurde fiets, die ik graag op tijd weer teug wilde brengen, maar na een telefoontje was dat opgelost. Toen om half 9 was Lavagnha er! Ik moet zeggen, het was wel leuk haar weer te zien. Zeker na bijna 8 uur wachten... Zij heeft toen voor ons veel aan de dorpelingen vertaald, omdat ze goed Engels spreekt. Leuk is ook dat ze de post met foto's van mij en Loredana niet alleen heeft ontvangen toen, maar ook bewaard heeft.

Grappig dingetje is dat ik Hari, nu 17 jaar oud, eerst helemaal niet herkend had. Toen ik daar achterkwam, omdat Lavagnha het me uitlegde, voelde ik me wel een beetje stom, maar ik kon het weg lachen... Hij was juist degene die me het meeste had uitgelegd. Hij is natuurlijk veel groter gegroeid.

Uiteindelijk dus een geweldige dag gisteren. Echt een raar gevoel om zo weer mijn verleden in te stappen.

Ik zit nu inmiddels weer in een 5,20 euro hotel, met balkon deze keer. Echt gaaf. Toen ik erin ging werd alles tip top schoon gemaakt. Een super plek dus. Nu hoop ik misschien nog wat te horen van Loredana, die ik in Rome heb geSMSt. Het is voor haar denk ik ook wel grappig om na zo'n lange tijd weer iets van mij te horen, juist vanuit hier.

Nu mijn ervaringen van het dorp met FSL delen in het Engels. Ik ben geloof ik de eerste die na zo'n lange tijd hier weer terug is gekomen.

Veel groeten weer.

PS. Vergat ik in mijn vorige mail toch nog tante Joke. Terwijl ik het echt heel erg leuk vind dat juist jij achter de computer bent gekropen om mij te mailen. Bedankt! En ook Janny nog bedankt voor jouw reactie, de groeten had je al...