Baby Sarah's Home

Na een dag hard werken, een nieuw verhaal. Het is echt super hier, ongelooflijk. De groep is geweldig. Iedereen is enthousiast en zeer goed gemotiveerd. Het is erg gezellig. De Koreaan die ik nog niet noemde heet Tadyen, als ik het goed schrijf.

Gisteren zijn we voor het eerst naar het weeshuis Baby Sarah's Home geweest. We werden hartelijk ontvangen door de directeur, die ons uitlegde wat voor huis het precies is. Het bestaat sinds 1992. Er wonen 110 kinderen, waarvan er 60 een lichameljke of een verstandelijke beperking hebben. De andere 50 kinderen hebben dat dus niet. Alle kinderen zijn hun ouders kwijt. Sommige omdat ze overleden zijn, sommige omdat deze ouders de kinderen niet meer willen zien. Het is zo geweldig om te zien hoe blij ze zijn als we met ze praten en spelen. Dit is de belangrijkste reden voor mij om werk als dit te mogen doen, en die hele lange reis te maken. Ze vonden het helemaal geweldig toen we gisteren met een vrij grote groep naar het strand gingen en daar met onze gewone kleren (we wisten niet dat we zouden gaan zwemmen) het water in renden en met ze speelden. Ze werden helemaal gek. Echt leuk. Ze hadden er ook al dagen naar uitgekeken, bleek. Sommige kinderen konden niet mee het water in omdat ze niet kunnen zwemmen en soms zelfs omdat ze in een rolstoel zitten. Als je dan naast ze gaat zitten en met ze praat, zie je ze lachen en zijn ze zo blij. Fantastisch. Het geeft echt heel veel voldoening.

Het huis is op zich erg mooi, maar lang niet zo goed onderhouden als het andere huis dat ik eerder noemde van Maartje. Er is in dit huis bijvoorbeeld geen goed werkende water aansluiting. De kinderen zitten allemaal op de grond, maar dat is hier niet zo bijzonder. Er zijn behalve onze groep, nog een paar vrijwilligers, waarvan twee meisjes uit Duitsland. Het is wel redelijk goed schoon allemaal, maar ik heb bijvoorbeeld nauwelijk speelgoed gezien.

Vandaag zijn we weer terug gegaan en hebben we met de hele groep in de tuin gewerkt. Behoorlijk zwaar werk, in de volle zon, 35 graden. Ik heb eerst de planten water gegeven en daarna geholpen met het weghalen van het gras en de andere planten. Daarna zijn we begonnen met het bouwen van een hek. Het is de bedoeling dat er bananen planten gaan komen in deze tuin. Het hek moet dan vooral alle dieren, zoals de grappige geiten, buiten houden. Onder de leiding van Michael (die hier met zijn vrouw Julia en de twee dochters Carolyne en Olivia is, heel bijzonder) ook als vrijwilliger uit Australie, zijn we al aardig opgeschoten. Morgen proberen we verder te gaan en het af te maken. Het is behalve pittig, wel leuk om zo hard te werken, vind ik. Ik had meteen weer het gevoel van mijn vorige reis, toen we ook wel aardig hebben aangepoot in dezelfde warmte, herinner ik mij.

Gisteravond was ook erg grappig. Precies op het moment dat ik mijn landenpresentatie van Nederland zou gaan doen voor de andere vrijwilligers, barste er vuurwerk los. Het is hier de afgelopen drie dagen, zondag, maandag en dinsdag Pongal festival geweest. Een religieus feest. We gingen natuurlijk kijken naar het vuurwerk en eindigden in een geweldig feest gewoon bij een familie thuis. De hele avond muziek en we hebben gedanst tot we er bij neer vielen. De mensen keken eerst wel een beetje raar, maar ze vonden het behalve interessant, ook wel erg leuk. We hebben zelfs de polonaise gelopen. Toen bleek er ook nog een klein kindje jarig te zijn, dus hebben we in het Koreaans, Canadees, Frans en Nederlands voor hem gezongen. Hieperdiep Hoera! Erg grappig. De gastheer schonk zelfs nog een whiskey in! Er wordt in dit gebied van India veel gedronken. Er zijn ook veel meer winkels om alcohol te kopen. Het heeft geloof ik iets met de belasting te maken. Het was echt een te gek feest. We hebben ons nog allemaal voorgesteld en uiteindelijk lagen we om half 12 in ons stapelbed.

Structuur is hier dat we om 8 uur opstaan. ontbijten, vandaag zelfs met brood met aarbeienjam, om 9.30 gaan we dan naar het weeshuis, om 13 lunchen we daar, dan werken we tot 16 en om 16.30 gaan we weer terug naar ons huis, dat een fitness en zwembad blijkt te zijn. We eten dan om 19.30 (als het eten op tijd is, gisteren kwam het om 20.45), dan hebben we een vergadering hoe alles gaat en wat te doen de volgende dag en daarna doen we of een spel (jungle Speed, erg leuk), of relaxen we (heerlijk De Dijk op de koptelefoon) en dan gaan we slapen. Gisteren heb ik tussendoor mijn kleren gewassen. Is ook te gek om te doen. Gewoon in een emmer, sop erin en wassen. Mijn kleren hangen nu nog over een ijzeren hek. Dus die zullen nu wel droog zijn met deze hitte.

Wat een heerlijk gevoel om in zo'n leuke groep te mogen leven voor twee weken. Ik denk wel dat het in Indonesie moeilijker gaat worden, omdat ik daar met allemaal Koreanen zal zijn. Zij spreken dus erg slecht Engels en gaan waarschijnlijk veel samen optrekken, maar goed, we zullen zien. Ik geniet nu nog gewoon van dit kamp. Wat het geld dubbel en dwars waard is dus.

Opnieuw mijn Hotmail niet kunnen openen, dus ik weet niet wat jullie hebben geschreven, misschien morgen. Nu bijna 17.30, dus rustig terug lopen, ongeveer 20 minuten, en dan wachten op het eten...

Groeten. En, ligt er nu al sneeuw en ijs in Nederland? In Canada, waar Mylene woont, was het min 22 graden, las ze op haar mobiel!