Weekend

Eens even denken, wat is er allemaal weer gebeurd, te veel om op te noemen. We zijn natuurlijk weer naar het weeshuis geweest, waar we met de kinderen hebben gespeeld. We hebben ze geholpen met kleine dingen, zoals tellen tot 10 of het a b c leren in het Engels. Dit dan met de kinderen met een beperking, de kinderen zonder handicap gaan naar een klein schooltje aan de andere kant van de weg. Hier krijgen ze les in de taal die ze hier in Tamil Nadu speken, in rekenen en ook in Engels. Het is een klein schooltje waar 140 kinderen op zitten en dus niet alleen kinderen van Baby Sara's Home. Wij hebben nu een nieuwe opdracht gekregen om deze school te gaan schilderen. Eerst enkele muren met een witte ondergrond en dan daarna leuke, grappige en vooral vrolijke kleuren en plaatjes. Een erg leuke baan natuurlijk. Hopelijk kunnen we voor we vertrekken volgende week de kinderen zo aan het lachen krijgen als ze naar onze tekeningen kijken. Tegelijkertijd zijn we ook nog bezig met de bananen tuin. We hebben het hek nu bijna af. Dit hek is gebouwd van takken en kleine boomstammen die we hebben gevonden en met sterke knopen (Michael en Ariane zijn beide bij de scouting geweest) vast hebben geknoopt. Helaas was gisterochtend wel het materiaal helemaal op, dus we hebben het nog niet af kunnen maken. Maandag of dinsdag hopen we verder te gaan. Dan komen waarschijnlijk ook de bananen planten en kunnen we die gaan poten. We hebben dan wel water nodig, wat er soms gewoon niet is. Je draait dan de kraan open en niets komt eruit. Maar gelukkig hebben we nu dus ook die schilderklus, dus we kunnen toch wat doen.

Ik heb met Mylene een extra opdracht gekregen. We gaan een Engelstalige folder maken met informatie over Baby Sarah's Home. Deze is bedoeld om nieuwe vrijwilligers te informeren over het huis en eventueel nieuwe mensen aan te trekken, en om geld te krijgen. Er is al een oude folder, maar deze is aan vervanging toe. Vooral het Engels is in mijn ogen te moeilijk en ingewikkeld en ik denk dat het wat direkter en simpeler moet. Een leuk klusje. Hoe we het allemaal precies gaan doen moeten we even aankijken, natuurlijk is er nog maar een week om te helpen hier. De tijd die vliegt werkelijk voorbij.

Na het werk gisteren zijn we de stad ingegaan en hebben we ontzettend gave markt bezocht. Ik had al eens zo'n markt gezien in Madikeri, maar het blijft bijzonder. Hele smalle straatjes met onvoorstelbaar veel producten. Noem het en het is er te koop. En het is me daar vlakbij dus zelfs gelukt om eindelijk toch nog de kaarten te kopen, die ik bijvoorbeeld aan Rens heb beloofd. Hij komt eraan! Daarna zijn we weer terug in ons huis met z'n allen in het zwembad gesprongen. Zo heerlijk. We hebben Marco polo gespeeld, waarbij een iemand in het midden met zijn ogen gesloten Marco roept, de rest moet dan Polo roepen en de middelste persoon moet iemand proberen te tikken. Erg grappig. Ik heb het spel verNederlandsd, iedereen moest Borsato roepen toen ik Marco riep. Ik moest natuurlijk gelijk aan Mandy van het Jaspershuis denken... En we hebben ook nog een versie Marco Bakker gedaan. Erg grappig om drie Koreanen onze grootste klassieke zanger te horen roepen. Het is zo wie zo erg leuk om de talen van andere vrijwilligers te leren. Onze leider Dinesh, die dit werk als beroep doet (het is zijn 80e kamp) weet ook heel veel buitenlandse woorden. Erg leuk. Goude morken...

Toen hebben we na het eten (chapati) en onze dagelijkse vergadering een heerlijk koel biertje gedronken. Ze hebben hier echt superbier. Ik weet even niet meer hoe het heet, de vorige keer was het King Fisher. Erg lekker.

Natuurlijk wil ik hier al vast de eerste mensen bedanken die al zo snel hebben gereageerd op mijn oproepje. Te gek, het eerste bedrag is al binnen. Erg mooi. Ik heb inmiddels nagedacht en wat ik graag wil doen is het geld proberen te besteden aan schoenen of slippers. Alle kinderen lopen hier binnen (wat wel normaal is) en buiten op blote voeten. Geen wonder dat sommige kinderen wondjes oplopen en soms pijn hebben. Een simpele wandeling op het strand is voor onze voeten onmogelijk, omdat het gewoon te heet is. De kinderen doen het zonder klagen, maar het is natuurlijk niet gezond. Vooral als je je beseft hoe goor en vies hier de straten zijn. Dit probleem werd ook door een van de begeleiders hier benoemd.

Verder is hier alles nog steeds geweldig. De andere vrijwilligers zijn fantastisch. Schuin tegenover mij zitten Ariane en Thomas nu ook te tikken. Het is weekend en dan zijn we vrij, dus zijn we nu in de stad Pondicherry. We hebben net een pannenkoek op en in dat restaurant gaan we zo meteen (hebben we nu al bedacht) heerlijk patat met kippenpoot eten. Het is een Frans restaurant. Pondicherry is oorspronkelijk een Franse kolonie geweest. Er is hier dus heel veel Frans.

Morgen willen we naar Auroville, hier vlakbij. Ik ben daar al eens geweest, maar wil graag nog eens terug. Het is een soort futuristisch dorp. Interessant. En 's avonds gaan we terug naar het huis van het feest van dinsdag. Ze hebben ons uitgenodigd voor een nieuw feest, met hoogst waarschijnlijk veel eten weer. We zijn benieuwd.

Ik wens iedereen thuis een mooi weekend. En tot snel weer.

Hoi.