Toeristje

Twee dagen verder. Erg frustrerend, Hotmail gaat wederom niet open. Ik zal straks naar een andere plek moeten om te kijken of ik jullie reacties kan lezen... Eigenlijk was ik van plan nu FSL weer te gaan schrijven over hoe het hier gaat, maar dat zal dan ook even moeten wachten. Dan nog maar een Nederlands verhaaltje.

Een erg goede dag vandaag op het weeshuis. In de morgen hebben Mylene en ik de tekst geschreven voor een brochure die Karthik, de directeur van Baby Sarah's Home, wil gaan maken om nieuwe vrijwilligers aan te trekken en eventuele sponsoren te zoeken. We hebben best een aardig verhaaltje gemaakt denk ik, vanavond kan het met wat extra informatie af zijn. Dan kunnen we het morgen opnieuw bespreken. In de middag hebben we een presentatie gedaan voor een groep van 120 meisjes die te gast waren in het weeshuis voor een dag. Zij leren allemaal om lerares te worden. Ik heb een soort algemene introductie gehouden over FSL en onze groepen werkzaamheden en Mylene en Laurence hebben een verhaal verteld over eerste hulp. Erg goed! Niet makkelijk voor hen, omdat hun moedertaal eigenlijk Frans is, ze komen uit een Franstalige provincie in Canada. Ze hebben wel veel ervaring hierin omdat ze thuis als life-guard werken. Het was leuk om te doen.

Gisteren en zaterdag na mijn verhaaltje hebben we toeristje gespeeld. Eerst zijn we naar het toeristische Franse gebied van Pondicherry geweest. Daar proberen vele handelaren je elke meter allemaal toeristische spullen te verkopen. Maar ik moet zeggen, het was er ook wel heel erg mooi en interessant. Het was allemaal tip top schoon en goed onderhouden. Veel huizen in spierwit. Dit natuurlijk omdat al die toersiten anders niet komen. Er stond ook een oliefant die je over je hoofd aaide als je hem een roepie gaf. Hier ongelooflijk veel witte mensen, en vooral veel Fransen.

Ook zondag was dit eigenlijk hetzelfde, toen we naar Auroville zijn geweest. Een dorp waar de mensen heel dicht bij de natuur proberen te leven. Het idee is dat ze alles binnen de gemeenschap proberen te houden. Een beetje zoals in een kibbutz. Ze maken hun eigen energie bijvoorbeeld met zonnepanelen. Maar tegelijkertijd komen er wel hordes toersiten op af. Er waren dus ook hier meer witte mensen dan mensen uit India. In het midden staat de grote trekpleister, een grote gouden bol van ongever 15 meter hoog. En natuurlijk is dit gebouw ook door ons allemaal van vele kanten gefotografeerd. Er was ook een restaurant met heel veel buitenlands eten. Ik heb heerlijk een quiche brocolli op. Ze hadden er ook pizza en patat. Overigens had ik die patat al op zaterdag op met kip, twee keer achter elkaar dus niet India's gegeten. Maar dat heb ik zondagavond weer goed gemaakt, toen we weer op bezoek waren bij onze buren. Zij hadden heerlijk traditioneel voor ons gekookt. Super! Dosa, Idly met kip en aardappel. Ook erg leuk, de meiden mochten allemaal een traditionele saree aan, dit is een doek die je om je heen geslagen als een jurk draagt. Speciaal voor feesten en partijen. Erg mooi. De vrouwen schitterden, geweldig. En dus konden wij mannen niet achter blijven en ook wij werden in een traditionele dodi (als ik het goed heb) gehesen. Een soort witte rok. Met een bloes er boven. Er zijn natuurlijk veel foto's gemaakt. Het was weer een erg gezellige avond, met natuurlijk nog wat dansjes aan het eind. Dinsdag ga ik met de vader van dit gezin een partijtje tafel tennissen. Hij schijnt heel goed te zijn, maar haha, dat ben ik ook! Al is het voor mij wel een aardige tijd geleden...

Overigens weet ik nu dan eindelijk de goede schrijfwijze van de koreaan: Tae Jin (He D, daar is toch nog jouw verlangde rode draad...). De groep is nog steeds zo fantastisch. Het klikt echt met iedereen, al zijn de Koreanen wel veel onder elkaar. Het groepsgevoel is dus helemaal top. Het is gewoon een erg goed kamp.

Nu dus kijken of ik op een andere plek meer succes heb met Hotmail...

Groeten.