Tempels

Het hoogtepunt van mijn reis tot zover is gisteren bereikt. Ik ben inderdaad naar de boeddhistische tempel Borobudur geweest. Dit was echt adembenemend. Zo vreselijk mooi. Het is een grote vierkante tempel van 100 meter per zijde en zo'n 40 meter hoog. Hij is aan alle kanten met ontelbaar veel reliefs versierd met heel veel symboliek en verhalen die met het boeddhisme te maken hebben. Uitgehakken in donker grijze stenen. Ik kon niet stoppen met foto's maken. Met smalle trapjes kun je naar boven klimmen en daar is het uitzicht ook nog eens ongelooflijk. Bovenop staan een soort grote klokken, ook van dezelfde grijze stenen. Gek genoeg kun je niet naar binnen, wat natuurlijk de vraag op roept, wat zou daar te zien zijn? Maar wat een belevenis. Een klein nadeeltje, de intree was belachelijk duur, ruim 10 euro! Tenminste voor buitenlanders, anderen betalen iets van 10 procent.

Na deze tempel ben ik naar nog een andere grote tempel geweest, en deze was zo waar nog mooier! Dit was de Candi Prembanan, ook vlakbij Yogyakarta en nog groter dan de eerste. Ook hier werd ik volledig weg geblazen. Zo mooi. Hier zijn 6 grote torens van weer datzelfde grijze steen te zien. De grootste is 47 meter hoog. En er staan nog een aantal kleine torens omheen. In totaal heb ik van beide tempels 100 foto's gemaakt, wat natuurlijk nergens op slaat. Ook hier was de intree hoog, 9 euro. Daarmee kwam de mooiste dag ook uit op de duurste. In totaal ongeveer 40 euro uitgegeven. Achter de Prambanan staat dan ook nog een derde tempel, de Candi Sewu en ook deze was weer prachtig. In dezelfde stijl, maar nog mysterieuzer en interessanter. Het was alles bijelkaar heel erg indrukwekkend en ik kan alleen maar zeggen, mensen ga hier naar toe!

Op de weg terug dacht ik, ik ga even kijken hoe laat ik morgenvroeg met de trein naar Semarang ga rijden. Er gaan geen treinen, kreeg ik te horen, maar er is een busstation vlakbij waar bussen gaan. Ik kreeg een mooi plattegrondje waarop het 5 centimeter lopen was. Even kijken hoe laat ze gaan werd een wandeling van ruim een uur, zonder succes. Ik kon het niet vinden. Onderweg aan 20 mensen gevraagd, die het niet wisten en geen Engels konden. Ook hier werden woorden als bus, bus stand en bus station niet begrepen. Toen dus doodmoe (ik was al 14 uur aan het lopen in 35 graden...) met een fietsriksja terug, wat op zich wel grappig was.

En deze ochtend op de gok terug naar het treinstation om dan maar met de trein naar Solo Surakarta te gaan. Dit was gauw geregeld (wel vervelende harde bankjes in eigenlijk meer een metro dan een trein), maar wat blijkt, van hieruit gaan er ook geen treinen naar Semarang. Onbegrijpelijk, er ligt rails, maar er rijden geen treinen. Ik ga nu morgen maar met de bus naar Semarang, om dus naar het kantoor van Dejavato te gaan, de organisatie waarvoor ik ga werken, en daar een nacht te slapen tot het project zaterdag gaat beginnen.

In Solo het goedkoopste hotel gevonden in Indonesie tot nu toe, 3,50 euro! En heel dichtbij het busstation waarvan ik morgen vertrek. Zit het toch nog mee, na gisteravond...

Nu net een klein grappig marktje gevonden hier en weer met de reisgids wat interessante dingetjes bekijken. Er zijn twee boeiende paleizen zowiezo...

And I won't cry for yesterday
There's an ordinary world
Somehow I have to find

And as I try to make my way
To the ordinary world
I will learn to survive

(Ordinary world - Duran Duran)

Ik duim met jullie mee voor die Elfstedentocht! Vriest het nu 20 graden daar? Dat heb ik volgens mij nog nooit mee gemaakt. Het zou dan dit weekend moeten gebeuren. Erg spannend.

Groeten!