Naar de Bromo

Weer helemaal alleen. Toch weer een gek, maar ook wel een goed gevoel. Ik heb het tweede project achter me nu en dus een week zelfstandig rond kijken om dan volgende week zaterdag aan mijn derde project te beginnen. Ik ben in Probolinggo nu, een klein plaatsje in Oost Java, wat druk bezocht wordt vanwege de Bromo vulkaan die hier vlakbij is. Dat is dus ook de reden dat ik hier ben. Morgen ga ik het Nationale Park in om deze vulkaan en nog een paar andere te gaan zien. Ik ben erg benieuwd. In de reisgids ziet het er in ieder geval spectaculair uit...

Gisterochtend hebben we om 9 uur afscheid van elkaar genomen, toch weer even slikken. Ik ben toen met Jeauk, Jin Young en Eui Yang naar Solo Surakarta gegaan met de bus. De meiden hebben daar meteen de trein naar Jogyakarta genomen en Jeauk en ik wilden gelijk naar Surabaya treinen. Maar dat kon pas vanaf 16 uur! En dus begon een lange middag wachten van bijna 6 uur. Overigens waren we van deze tijd ongeveer 3 uur op het station (met 4 perronnen) en heben we niet een trein gezien... Mijn mee gebrachte schaakbord kwam van pas. Jeauk is ongeveer net zo goed als ik, en dus waren het meerdere spannende partijtjes. Verder dan nog maar een sudoku en wachten tot het dan eindelijk 16 uur was. Toen kwam natuurlijk de trein nog een half uur te laat... Maar goed de treinreis zelf was prima. De trein stopte wel heel erg vaak, soms voor een half uur. We dachten nog, als dit zo doorgaat komen we pas om 3 uur aan... Maar uiteindelijk werd dat om 23.10 en waren we dus keurig op tijd in Surabaya (het wachten wordt dus vantevoren al meegerekend). Onderweg ging de absurde sketch van Monty Phyton weer gewoon door. Eerst werden er soft drinks en koffie aangeboden, toen riemen, een pennen- en potlodenset, een scharen- en messenset (met nagelknippertje), een massagedingetje, een raspenset voor in de keuken, katoenen mutsen en zelfs wiskunde boeken... Haha. En niemand die ook maar iets kocht. Nee, dat wordt mijn nieuwe baantje in Nederland niet als ik weer terug ben.

In Surabaya vonden we al snel een goed hotel, voor 110.000 ruppias, wat een goede prijs is voor een twee persoons kamer (9 euro). Slapen was weer geen probleem natuurlijk na zo'n lange vermoeiende reis. Mijn eerste plan was om vroeg in de morgen naar Probolinggo te gaan, maar ik bedacht me dat dan veel hotels wel eens vol zouden kunnen zitten op zondag en dus dacht ik maandagochtend (morgen dus) daar heen te gaan. Daarom gingen Jeauk en ik om half 9 op zoek naar een ontbijt op een kleine wandeling door de stad. Bij McDonalds vonden we een broodje ei met koffie en daar vlakbij hebben we een onderzeeboot bekeken, die je voor 30 cent in kon. Wel leuk om eens te zien.

Daarna zagen we een feestje in een zaaltje. Nieuwsgierig kwamen we wat dichterbij en voor we het wisten zaten we middenin het feestgedruis. Het was een moslimfeest, waarbij een jongen van 12 jaar zijn fase als man in ging. Een reden blijkbaar voor een feest met traditionele dans (zeer interessant) en natuurlijk weer veel super lekker eten. We kregen zelfs een mok met een foto van deze jongen mee als kado. We werden echt heel gastvrij ontvangen door de tante, ik denk de ceremoniemeester. Erg grappig.

Toen wilden we graag terug naar het hotel om wat uit te rusten, en bleek ons goedkope hotel een voor mij nieuwe regel te hebben, de prijs is maar voor 12 uur in plaats van de normale 24 uur. Dus moesten we er ineens uit, want blijven vond ik toch wat te duur. Dus namen Jeauk en ik afscheid, wat ik toch erg moelijk vond, hij was een erg aardige wat chaotische grappige jongen. Hij ging al vast naar het vliegveld, waar hij morgenvroeg om 8 uur gaat vliegen naar Zuid Korea. En ik besloot om dan maar alsnog vandaag naar hier af te reizen. Dit bleek een goede zet, want nu kan ik morgenvroeg naar een klein plaatsje nog dichterbij de vulkaan gaan met de bus. Morgen moet ik dan dus om 6 uur opstaan.

Ook in Probolinggo weer een goedkoop hotel gevonden, al was de wandeling wel wat ver. Ik betaal nu 6 euro. Bij het uitstappen uit de trein (na een perfecte rit van 2 uurtjes) heb ik wel mijn korte broek om zeep geholpen. Op de plek waar ik wilde uitstappen was geen perron en daarom moest ik een wel hele diepe stap maken. Ik dacht, als ik nou eerst ga zitten, natuurlijk met 19 kilo op mijn rug en toen bleef mijn broek haken, scheurrrrr. Exit broek, die ik in India had gekocht...

Nog een paar laatste dingetjes over het project: misschien wel een van de leukste dingen daar was een leuk klein katje wat het erg leuk vond om door mij gekroeld te worden. Erg leuk om elke avond van hem bezoek te krijgen. En onze laatste avond was ook erg leuk. Ik heb natuurlijk weer met de lokale jongeren getafeltennist. Zij gebruikten onze verblijfplek als een soort hangplek, of misschien moet ik het jongerencentrum noemen. Op deze avond was er zelfs een film op groot scherm voor ze georganiseerd. Er is voor hen verder in de buurt niet zo veel te doen en dus komen ze graag. Hiervoor hebben we nog met de gastfamilie onze laatste maaltijd op (ik kreeg als oudste als eerste opgeschept van een mooie gele rijstberg, een soort traditie). En hier weer voor kwam de buurman natuurlijk nog zijn zelfgemaakte ijs brengen. Zo lekker, ongelooflijk. Echt super. Refki had nog voor iedereen een CD-rom gebrand met alle foto's en dus hebben we nu allemaal 1700 foto's van ons project, wat natuurlijk krankzinnig is... Ik had er al 400 van mezelf.

Tot zover het tweede kamp. Nu trek in een maaltijd en vroeg naar bed, morgen wordt weer een vermoeiende dag, waarop ik een eind zal moeten lopen door bergachtig gebied...

Tot later...