Twee meter hoge kaarsen.

Negen uur 's ochtend: verhaaltje nummer 31 van mijn reis... en ik moet zeggen, niet het meest boeiende, denk ik. Er is niet zo heel veel bijzonders gebeurd. Ik ben terug naar Surabaya gegaan, direct na mijn verhaal over de Bromo. Ik heb daar eerst hetzelfde hotel genomen wat ik ook met Jeauk heb bezocht, omdat ik geen betere kon vinden. De volgende ochtend heb ik wel een betere en ietsje goedkopere gevonden, en ben dus daarheen gegaan. Dit was misschien wel het meest sfeervolle hotel tot nu toe. Erg schoon en mooi, met een mooie tuin voor mijn deur. En met heerlijk ontbijt en koffie! En een erg aardige man die veel Nederlandse woorden kende, en ook in Nederland geweest was.

Eerlijk gezegd viel Surabaya verder een beetje tegen. Er was weinig te bezichtigen. In een wandeling door de stad, erg vermoeiend weer vanwege de enorme hitte opnieuw, zag ik wel 20 sportschoenen winkels op een rij, met daartussen 8 of 9 gitaren winkels...(?) Je zou verwachten veel mensen tegen te komen met witte sportschoenen en een gitaar op de rug, maar die heb ik niet gezien.

Ik wilde graag naar het strand, maar dat is niet gelukt. Ik kon het de mensen en de riksja berijder niet uitleggen. Toen ik dacht dat hij me begreep en weg bracht, bleek later dat hij me in het centrum dropte. Is zeker een irritatie die in mijn top 5 binnen komt, dat echt niemand je begrijpt als je iets probeert uit te leggen in het Engels. Goed, toen in het centrum rond gekeken, maar alleen de Chinese wijk was interessant. Er was een tempel waar ze twee meter hoge kaarsen hadden, die wel een jaar branden. Toen ik terug naar het hotel wilde vroeg werkelijk iedereen echt belachelijk prijzen. Vier en een halve euro met de bus! Dat is een Nederlandse prijs. Een pastoor op een motor hoorde mij onderhandelen en stopte om mij mee te nemen. Hij wilde er niets voor hebben. En zo was ik weer in het hotel. 's Avonds een ultramodern winkelcentrum gevonden waar ik Amerikaans heb gegeten (de dag er voor Italiaans). En er was een bioscoop, dus naar de film Underworld geweest. Dramatisch slechte film..., die gelukkig maar 70 minuten duurde.

Gistermiddag ben ik naar Semarang gegaan (na een mailtje te hebben gestuurd naar de vrijwilligers van het project in een internetcafe met 88 computers!). Eerst natuurlijk geinformeerd naar de trein. Er waren twee opties: een trein om 14 uur voor ruim 6 euro, of eentje om 15 voor 4 euro. In mijn zoektocht naar de goedkoopste weg, natuurlijk voor de laatste gegaan, maar daarvoor moest ik wel in de rij gaan staan (en daar kwam ik pas na anderhalf uur achter natuurlijk...). Toen werd er omgeroepen om 5 voor 14 dat er geen plaats meer was. En dus rende ik met 19 kilo op mijn rug naar de andere trein. Ik dacht, dat doet natuurlijk iedereen, maar ik was de enige. Precies op tijd kon ik toen gelukkig toch nog naar hier. Het scheelde echt maar 1 minuutje... Ik weet niet wanneer ik anders had moeten reizen.

In Semarang om 18.30 uur weer snel een erg mooi hotel gevonden in een hele mooie omgeving vooral. Het hotel is super groot. Ik heb een kamer zonder toilet of douche, maar deze zitten wel op de gang. Ik heb nasi goreng gegeten en ben daarna in slaap gevallen. En nu ben ik aan het uitzoeken waar ik morgen precies naar toe moet voor mijn laaste hoofdstuk van de reis. Dus weer hetzelfde als twee keer eerder, hopelijk tot snel vanaf project 3, als ik kan mailen daar.

Groeten, ontbijt nu...