Mangroves planten

Dag 5 van het project in Mangkang. Maandag zijn we begonnen met het planten van de mangroves. Kleine boompjes van ongeveer 40 centimeter die na 5 jaar ongeveer 3 meter hoog zullen zijn. We planten ze aan de rand van een klein dijkje, waarop we kunnen zitten, half in het water, in gaatjes van 10 centimeter diep die we graven. De grond is van klei en heel erg modderig. Onze voeten zakken er soms heel diep in weg. Ik doe het met blote voeten, en dus zitten we aan het eind echt helemaal totaal onder de modder. Ik denk dat we in totaal al zeker meer dan 1000 boompjes hebben geplant. De bedoeling is om morgen weer verder te gaan, op een andere plaats. Het is absoluut het meest gekke baantje wat ik ooit gedaan heb. Maar wel erg grappig. De planten zijn goed voor de natuur, omdat de vissen er beter van worden en ook de de grond vruchtbaarder.

Helaas was ik in de middag op maandag een beetje ziekjes, maar dit was gelukkig gistermiddag al weer over. Mijn lichaam was even heel erg zwakjes en vooral heel erg moe. We zijn toen naar een grote moskee in Semarang geweest. Erg mooi en ook hier met een hoge toren die we met een liftje beklommen hebben, en een prachtig uitzicht op 99 meter hoogte. Geweldig! Daarna zijn we naar een Nederlands huis met 1000 deuren geweest. Het eerste huis (ruim 100 jaar oud) met airconditioning, omdat ze er heel veel deuren in maakten, zodat het er altijd tochtte in de enorme hitte in deze stad. Helaas hoorden we hier van de gids ook minder leuke dingen toen hij vertelde wat de Nederlanders en later de Japanners er allemaal hebben gedaan in de kelders onder het gebouw... Met laarzen aan zijn we naar beneden gegaan (er was veel water) en er hangt nog steeds een erg raar sfeertje in het koude donker. De gids vertelde dat er verhalen zijn van rond dolende geesten en spoken. Spooky.

We hebben geluncht in een opnieuw ultra modern winkelcentrum. Blijft toch gek dat ze die hier ook zoveel blijken te hebben. De kapitalistische commerciele kant van dit land, waar de verschillen tussen arm en rijk soms erg groot zijn.

Vandaag hebben we een toneelstuk gespeeld op een hele moderne school. We hebben de kinderen geprobeerd te leren om niet al het afval op de grond te gooien. Atila was een koning die wel alles op de grond gooide. Zijn vrouw Marie werd hier steeds erg boos over. Toen kwamen de planten en dieren die erg ziek werden van alle viezigheid. Zij riepen de ridders om de koning te vermoorden. Ik was een van de ridders, de Europese, maar ik gleed uit over een bananenschil die de koning op de grond had gegooid... Uiteindelijk lukte het de laatste ridder uit Japan om de koning met zijn bezempje weg te vegen en waren de planten en dieren weer helemaal blij. Ze deden een dansje. Erg leuk om te doen. Ook het iedereen toespreken gaat mij goed af. Er zit wel iets van een leraar in mij, denk ik.

De eenvoud van ons verblijf hier bevalt me goed. Het op de grond zitten is wel erg vermoeiend, maar met mijn kussentje, mijn slaapzakzakje met truien erin, zit ik redelijk. De groep is leuk. Ik ben zelf wat rustiger geworden, merk ik. Ik kan voelen dat ik al zo lang onderweg ben. Dat is ook denk ik de reden van mijn korte ziek zijn. Mijn lichaam is soms erg moe. Maar ik moet zeggen, vandaag had ik weer veel energie. Ik denk dat drie maanden reizen voor mij genoeg is. Ik zal zeker nog eens op pad gaan, maar voor nu is het goed om hier nog twee weken te verblijven, met leuke mensen om me heen en dan weer terug te gaan.

Ik hoop dat alles in Nederland weer goed is. Is de lente al begonnen? Het regenseizoen hier valt erg mee. Heel soms valt er wat regen, maar niet meer dan bij ons.

Heel veel groeten...