Sigarettendag

Woensdagochtend. Een vermoeiende dag achter de rug. De sponsor van de mangroves, sigarettenmerk Djarum, had ons uitgenodigd om te komen kijken naar de sigarettenfabriek en de bomenplantages. Dat eerste was erg interessant, het tweede erg saai... In de fabriek zaten 2300 werknemers 3000.000 sigaretten per dag te maken met de hand. Een voor een dus. Het hele bedrijf, 25 fabrieken, maakt 50.000.000 sigaretten per dag. Op een andere plek werden dan de sigaretten gebundeld en weer op een andere plek in, met de hand gevouwen, doosjes gestopt. Deze mensen verdienen hier 50 euro per maand mee. We konden zelf ook proberen een sigaret te maken. Erg simpel eigenlijk. Precies zoals wij in Europa ze ook met een apparaatje maken. Hierna duurde de dag erg lang. Zoals ik al zei, waren de andere plaatsen waar we naar toe werden gereden een tikkeltje saai (met als klap op de vuurpijl een sigarettenmuseum... gaap), en het duurde te lang. We vertrokken om 8 uur en kwamen om 15 uur eindelijk aan bij een groep kinderen waarvoor we presentaties zouden gaan houden. Iedereen had een powerpoint presentatie gemaakt om zichzelf voor te stellen. Ik had besloten om mijn in India gemaakte Nederland presentatie nog maar eens te doen. Een goede keus, want de tijd die iedereen in de presenatie had gestopt, sommige waren pas om 4 uur in de ochtend klaar, werd niet beloond. Het bleken ineens heel erg jonge kinderen, die totaal niet luisterden en geen discipline hadden. Het kwam helemaal niet aan. En de leraren deden ondertussen niets om er enigszins structuur in te krijgen. Aan het eind konden we nog een paar dansjes doen, wat onze presentatie redelijk goed maakte. Atila deed een Turkse dans, de Japanners een traditionele Japanse, en ik heb met de hele groep de polonaise gelopen. Toen konden we gelukkig terug naar huis. En natuurlijk kwamen we toen weer vast te zitten in het drukke verkeer.

De dag ervoor hebben Atila en ik een heuse massage gekregen. Voor maar 3 euro. Heerlijk. De vrouw ging zelfs op mijn rug staan! Het was super ontspannend. Ik was als herboren...

Overigens hebben we maandag ook al de polonaise gelopen, toen we een presentatie hebben gehouden op een middelbare school. Dit was wel erg leuk. Hoewel we eigenlijk niets hadden voorbereid, Luckita had wel een verhaaltje over ons project met wat powerpoint dingetjes, ging het boven verwachting goed. Opnieuw vond ik het heerlijk om met een microfoon een groep mensen toe te spreken. En omdat de studenten wat ouder zijn, is het ook leuker, omdat ze echt luisterden. Ik heb ze gevraagd wat ze van Nederland wisten. Ze kwamen toch nog met molens en tulpen. Grappig.

Vanavond gaan we naar een karaokebar. O jee, ik heb vergeten mijn goede zangstem in te pakken toen ik vertrok...

En verder vandaag staat er niet zo veel op het programma, ben ik bang. Misschien gaan we ons toneelstuk nog eens doen voor de kinderen uit de buurt. Dat is wel een leuk idee. De vraag was ook of we alle plastics, vooral op het strand, wilden opruimen, maar daar pas ik voor. Het heeft geen enkele zin. Ik wil het alleen doen als de lokale bevolking mee helpt, zodat ze er nog iets van oppikken, anders is het volstrekt zinloos, denk ik. Een week later ligt het toch weer helemaal vol. Dat dus niet.

We gaan het zien. Douchen nu. Hoi!