Weer alleen

Ik ben weer alleen, in een internetcafe. Het derde kamp is al weer afgelopen. Ik voel me eerlijk gezegd wat minder goed. Ik heb niet echt kunnen genieten van het kamp en de groep. Ik had eigenlijk alleen met Atila echt goed contact. Hij was de super aardige grappige Belg. (Schaakeindstand: 6 - 6) Verder viel ik te veel buiten de groep. Misschien toch ook wel weer de leeftijd (gemiddeld rond de 20). En ik ben gewoon te veel een perfectionist. Dat wist ik al, maar daar werd ik toch weer aan herinnerd, helaas. Erg lastig soms... Vooral als je ook nog eens zo impulsief bent als ik. Bovendien was het werk, zoals ik al schreef, niet echt bevredigend. Het was gewoon te weinig en er was te veel vrije tijd met te veel hangen en wachten en veel liggen en nog maar eens verzitten. Nee, erg jammer, maar de afsluiting van mijn reis is de minste periode van alles, het is niet anders.

De karaokebar was nog wel grappig. We zaten met alleen onze eigen groep in een kleine ruimte waar je met een computertje liedjes kon uitzoeken om te zingen. Ik heb o.a. Hotel California en Billy Jean gezongen, en de Japanners natuurlijk veel Japanse liedjes, die hier heel erg populair zijn. Ook hier was het generatieverschil te zien in de keuze van de liedjes. De rest koos natuurlijk alle moderne popmuziek. Ik was vooral op zoek naar de Beatles en Bob Dylan.

Verder heb ik een les Nederlands gegeven. Was toch ook wel geinig om Japanners in mijn taal te horen tellen tot 10. Ook zijn we nog terug geweest naar de school waar we het toneelstuk hebben gespeeld. Hier hebben we twee spelletjes gedaan met de kinderen en toen was het na de lunch al weer tijd om te gaan. De reis er naar toe en terug heeft langer geduurd dan dat we daar waren. Ook weer een beetje een gemiste kans, vond ik.

En we zijn op bezoek geweest bij een middelbare school, waar een feest was omdat er een nieuw gebouw werd geopend. Dit was een walhalla van creativiteit. Erg goed om te zien dat de studenten daar dus wel degelijk originele kunst kunnen maken en elkaar dus niet altijd blijken te copieren. Echt hele mooie dingen hadden ze gemaakt en het erg creatief gepresenteerd ook. Echt leuk om te zien. En de leraren traden op op het grote podium in een heuse band!

Toen nog afscheid genomen van de familie die ons een paar keer eten hebben gegeven en die hielpen bij het mangroves planten. En ook waren we vanochtend nog even bij een traditionele trouwerij in het dorp. Indrukwekkend.

Ik heb nu nog drie dagen. Morgenvroeg ga ik naar Tegal waar ik ga proberen Erviyan te vinden. Hij is van het tweede project. Ik hoop dat dat dan nog wel leuk wordt. En nu heb ik zo over een uur afgesproken op het treinstation met Ratri en Intan die samen met Yaya nog iets aan mij willen geven.

Dan schrijf ik maandag denk ik mijn laatste verhaaltje van de reis, die natuurlijk geweldig is geweest, ook al voelt het nu even wat minder... Dat moet ik vooral zelf goed onthouden. Alles bij elkaar opgeteld was het echt super. Maandag meer.

Cola'tje dan maar, het is weer broeierig warm hier.