Guci hotspring

Gisteren ben ik om half 9 vertrokken uit Semarang naar Tegal om naar Erviyan te gaan, die daar woont met zijn familie. Ik was er al om 11 uur, waar Erviyan me met de motor oppikte. Daar werd ik natuurlijk ontvangen met voedsel. Heerlijke vis, want Tegal is een echt visserstadje. Het was een echt Indonesisch huis, waar ik er natuurlijk al meer van heb mogen zien hier, waar ze met 9 familieleden wonen. Heel normaal hier. Toen zei Erviyan, trek je zwembroek aan want we gaan naar een hotspring, waar warm water uit een vulkanisch gebied in een klein zwembadje wordt opgevangen. Mijn moeder komt er aan met de auto, dan gaan we zo. Zo werd drie en een half uur later, maar toen begon een adembenemende rit. Prachtige landschappen opnieuw en Guci zelf was zowaar nog mooier. Prachtig. Het is een soort waterval, die dus vanuit het binnenste van de aarde komt met zeker 50 graden celcius warm water! Zo heerlijk. En na mijn laatste verhaaltje, wat jullie natuurlijk allemaal gelezen hebben, was dit een perfect warm bad wat ik heel erg goed kon gebruiken. Heerlijk. Zelfs met massage waterstralen, ideaal voor mijn zwakke rug! Het was al 7 uur 's avonds toen we er waren, dus lastig foto's maken in het donker, maar ik kon met een lange sluitertijd toch nog mooie sfeerbeelden maken. Ik heb deze ervaring zelfs op 3 gezet in mijn hoogtepunten lijstje! Morgen wil ik jullie meer lijstjes mailen...

Ik ben bij Erviyan blijven slapen en heb vanochtend om 6 uur al de trein naar Jakarta genomen. Voorspoedige rit van 4 uurtjes. Gek, de heenreis naar midden Java voelde veel langer aan.

Overigens nog even over het vorige verhaal: was misschien niet zo slim om het te schrijven op het moment dat ik me niet zo goed voelde. En te vertellen dat ik een perfectionist ben en wat impulsief ben soms, was misschien wat te impulsief van me, om dat te schrijven. Maar goed, zo heb ik alle verhalen geschreven, en dat houdt het wel spontaan, denk ik. Ach... Goed, sorry daarvoor dan maar. Ik heb zojuist aan alle vrijwilligers van het vorige kamp een email geschreven. Ik had heel graag aan het eind in een evaluatierondje wat tegen iedereen willen zeggen, maar die kans werd me niet gegeven. Daarom maar een mail voor iedereen, en ik moet zeggen, dat voelt nu wel weer goed.

Nu dus weer in Jakarta. Ik zit nu naast Merel, een meisje uit Den Haag, die al 8 maanden onderweg is en ook dinsdag naar huis vliegt, wel in een later vliegtuig dan ik. Overigens land ik dindag om 12.40 uur, 's middags dus, vanuit Dubai, waar ik dus moet overstappen 's nachts. Ik heb hier precies hetzelfde hotel als de vorige keer, en zelfs dezelfde kamer. Op zich heb ik niet veel plannen voor mijn laatste dag morgen, gewoon hier wat rond kijken. Dan morgenavond om een uur of 8 naar het vliegtuig voor de laatste vlucht.

Morgen wil ik nog een laatste verhaaltje maken en dan zit het erop, helaas. Gek gevoel. Tot morgen dan maar...