Voorbij

Mijn laatste verhaaltje vanuit Letsitele, Riverside. Wat een geweldige tijd heb ik hier gehad. De zes weken zijn voorbij gevlogen, zo snel. Ik heb zoveel leuke mensen ontmoet. Ik ga een poging wagen om ze te noemen, met iets specifieks.

Marie, jong en leuk, Nico, super grappig, met baard en lang haar, een maatje, Willemijn, ook heel grappig, andere Nico, feestbeest en voetbalvriend, Ben, ook teamleider en geweldig aardig, altijd met zijn koptelefoon om, Evita, zijn vriendin, Lotte, teamleider en Duitse, Dan, vriend van Lotte, Molly, nog een teamleider, ze komt morgen weer terug, Loyd, vriend van Molly, Michelle, huwelijksreis met Marc, Bouke, vond het niet leuk hier, Meg, was jarig hier, Nina, jong en klein, Ellie, hoofd Monty cleaning, Emma, scheldwoorden vrijwilliger, Matt, altijd fotograferend, Leonie, lange wereldreis, met al haar uitgaven precies genoteerd in de computer, Silke, misschien wel de leukste nu, Esther, uit Amsterdam, Vera, ervaring met mijn Bazbus, Ellen, vriendin van Vera, Saar, met mij achter gebleven op Crawdaddy's avond, Linde, nu twee weken in Kruger, Charlotte, leerde mij Georgie cleaning en quarantine, Charlotte, van de apenbijt, Lucy, klein en lief, Carol, mooi meisje uit Duitsland, Grace, lieveling van Rosie, Hannah, een beetje stil, andere Matt, gaat morgen ook weg, Valeria, blijft nog heel veel weken, Jona, knappe jongen ook uit Duitsland, Meghan, die dronken een nacht op het toilet sliep, Hugo, uit Nederland, voor de tweede keer hier, Kim en Aitana, gisteren gekomen, Nynke, vandaag gekomen, Tana, ook ietsje ouder, Kaitlin, die geniaal goed kan tekenen, Alice, verlegen stil meisje, Sofie, vandaag al weer vertrokken, Claire, uit de VS, Sarah, tegelijk met mij gekomen, met haar grappige geluidje op de talentshow, Katrin, kwam ook tegelijk met mij, Sandy, uit de VS, met dochter... ben even haar naam kwijt, Nicole, kwam met haar dochter, Aishline, Iara, waar ik alles al over heb geschreven, Jess, de geweldige manager hier, Bob, de baas, dit is zijn plek, en zijn geweldige vrouw Lynne...

Oh ik ben er zoveel aan het vergeten nu. Misschien schieten ze me nog te binnen. Oh ja, Trymore, Bobs chauffeur, en de leuke vrouwen van de keuken waar ik altijd mee babbelde...

En dan die geweldige dieren, Charlie, Fletcher, Graham, Priscilla, Rosie, Alex, Billy, Angel, Mars, Leila, Luna, Juno, Francis, Murlo, Hamilton... het zijn er ook zoveel.

De laatste klusjes hier nu gedaan. Gisteren kwamen er echt heel veel meloenen binnen en net met z'n drieën de Quarantine gedaan, ik ben nu een echte prof geworden. De Monty is schoon. Ik val in herhaling, maar zo gaat het hier. Dat maakt mijn vertrek ietsje makkelijker, ik heb zo'n beetje alle taken wel gezien nu. Het is misschien wel echt tijd om te gaan. Het is mooi geweest, nee prachtig...

Inmiddels heb ik al vast wat voorwerk verricht voor de reis door het land. Mijn eerste, tweede en derde rit zijn zo'n beetje voorbereid. Ik heb al vier hostels geboekt. Spannend allemaal hoe het reizen zal vergaan.

Straks moet ik gaan proberen om alles weer in mijn tas te krijgen. Op zich zou dat moeten kunnen lukken, want ik ga wat te vieze kleren hier achter laten. Ik kan ze niet meer normaal dragen. Moet zelfs misschien wel wat kleren erbij gaan kopen. Kijken of dat dinsdag in Johannesburg kan.

Morgenochtend zal ik hier rond 7.30 u wegrijden, en waarschijnlijk nooit meer terugkomen, dat is zo'n raar gevoel. Ik loop hier nu 41 dagen rond en heb zoveel leuke gesprekken gehad. Met een paar vrijwilligers zal ik misschien nog wel contact houden, maar ik weet ook dat dat altijd lastig zal zijn. De leuke herinneringen en natuurlijk de foto's neem ik mee. Weer veel te veel opnieuw, ik geloof rond de 1500. Om daar een boek van te maken wordt weer een hele klus.

Jeetje Nick, bedankt voor zoveel reacties, je hebt echt alles gelezen. Dank je wel. Ik hoop dat alles op Dillenburg ook nog steeds goed loopt. Toch wel weer zin om straks terug te komen en opnieuw te beginnen. Na drie weken door dit mooie land natuurlijk. En nog een weekje rust thuis.

Nog een talentshow en awards vanavond na het eten, en dan wil ik een leuke bedank en afscheidsbrief schrijven en achterlaten in Bob zijn blauwe box, voor reacties en klachten, die eigenlijk niemand ooit gebruikt. Terwijl sommigen wel klagen op het evaluatieformulier, wat Bob dan weer niet begrijpt en boos kan maken. Sommige dingen komen hier steeds weer terug, zoals ik al schreef.

Mijn volgende verhaal vanuit Joburg, hostel Brown Sugar. Wat gaat dat worden...?