Wat een uitzicht...

Wat een uitzicht heb ik hier in hostel Buccaneers in Chintsa, ongelooflijk. Als ik uit het raam van mijn verblijf kijk, zie ik een geweldige baai, dus waar de rivier de zee ontmoet. Zo mooi. Ik ben nu net terug van een heerlijke wandeling door die baai. Ik had eigenlijk gedacht dat het verder lopen zou zijn, maar al na een half uur was ik helemaal onder bij de zee. Ook daar natuurlijk weer heel veel foto's gemaakt. En daarna op zoek naar een plek voor een kopje koffie, die ik in het kleine dorpje inderdaad ook heb gevonden. Vervolgens kwam ik toen ik net terug kwam van een prachtig hoog overzichtspunt, een paar trappen op, Mornaw en Nicoline tegen. Een Zuid-Afrikaans echtpaar uit Bloemfontijn. Wat een leuke vriendelijke mensen. Ik heb uitgebreid met ze gesproken en ben zelfs met ze meegelopen naar hun luxe lodge, waar ze me thee en ontbijtkoek hebben gegeven. Vele onderwerpen kwamen langs, geld, Nederland en vooral de huidige situatie van Zuid-Afrika. Net als Bob al vertelde had ook Mornaw weinig goeds over voor de zwarte regering. Mornaw is zelf ook blank, dus dan zou je die mening ook verwachten. Maar toch ben ik het hem eens. Het land is nu in verval. Er is een werkeloosheid van 70%, wat natuurlijk belachelijk is. De zwarten betalen geen belasting (de blanken trouwens wel, vreemd), maar ze plegen fraude en beroven de blanken, terwijl ze ook een uitkering krijgen. Het is echt treurig. De ziekenhuizen zijn een zooitje en de infrastructuur is hopeloos verouderd. Kortom, het is echt een shithole country geworden. De zwarten kunnen het land gewoon niet leiden. Het klinkt hard, maar ik zie het overal. Ze hebben totaal geen visie, kunnen niet plannen en leven in het moment. De zwarten zien de slechte staat niet en ze vinden alles wel best zo. Verbetering is niet snel te verwachten, omdat de ANC de komende verkiezingen zal gaan winnen, weer. Dus nog meer criminaliteit en verwaarlozing. Het was erg interessant om dit met Mornaw zo te bespreken, in totaal meer dan drie uur zelfs. Ondertussen pikte een wilde vervet aap een koekje van de tafel...

Daarna in een klein winkeltje brood en kaas gekocht en weer terug gelopen. Elke stap wel met een beetje pijn, want ik heb een flink opgezwollen teen opgelopen. Iets minder prettig. Gisteren was het al begonnen, en het is eerlijk gezegd vandaag erger geworden. Even goed in de gaten houden dus.

Vervolgens op de terugweg nog een paar landschappen geschoten met beide camera's. Maar toen begaf mijn kleine Powershot camera het. Volledig kapot, niet meer te gebruiken, lenserror.... Dat is even balen. Tegenslagen horen er ook bij, helaas.

Gisteren had ik een reisdag. In totaal 10 uur met de Bazbus door wel hele mooie landschappen gereden. En bij aankomst hier gedouchet en een heerlijke braai, barbecue gegeten. Ik ga hier donderdag rond 17 u weg. Dat is wel een klein nadeel van de Bazbus, dat ze niet elke dag rijden. Ik had liever morgen verder gereisd, maar dat kan dus niet. Nu heb ik maar een dag in Port Elizabeth, en hier in dit kleine dorpje drie dagen. Nou ja, het is hier wel echt een paradijsje. Dan daar maar van genieten. En donderdag onderga ik een hopelijk ontspannen massage...

En nu aftellen naar de volgende maaltijd.

Ik snap er echt niets van dat niemand die ene foto kan zien. Bij mij staat ie er echt op... Jullie zullen echt moeten wachten tot over twee weken, als het me thuis achter mijn eigen PC hopelijk wel zal gaan lukken foto's te plaatsen.

D, ik dacht dat ik je vraag al had beantwoord. Het project hier was by far het meest nuttig en bevredigendst. Zoals het bomen planten project op Indonesië absoluut, door geen bomen, het meest zinloos was. Daarvoor verwijs ik graag door naar een ouder verhaaltje hier op mijn website... Riverside was het best georganiseerd en ik voelde me er gewaardeerd, vooral door Bob, die ons bijna dagelijks bedankte. Maar het is waar, ook de andere projecten waren zeker wel zinvol. Al klopt het dat het schoon maken en vooral schoon houden van de omgeving in India ook behoorlijk kansloos was. Gelukkig hoorden daar wel andere iets zinvollere taken bij toen. Maar goed, je vroeg me te kiezen... En de andere projecten met kinderen waren vooral voor die kinderen zelf wel degelijk zinvol. Al is dat natuurlijk vluchtig, en moet je dan klein blijven denken, heb ik geleerd.

PS. Er staat weer Durban bij dit verhaaltje, omdat hij Chintsa weer niet pakt en herkent, sorry.